To οδόστρωμα έγινε θάλασσα, τα ελαστικά έγιναν προφυλακτήρες, ο κινητήρας εξωλέμβιος, αλλά η νοητή υπογραφή παρέμεινε γνήσια γουιντσκρινική παρ΄όλη την εντυπωσιακή αλλαγή του σκηνικού.
Το φαινόμενο της συντριβής που δεσπόζει στα δύο προηγούμενα έργα, περνά στη φάση της αέναης ελλόχευσης κι ας φλερτάρει επίμονα με το όνομα του πλοίου, στις απάνεμες συμπληγάδες.
Μαριέλα, χμμμμ... Το φινάλε θα μπορούσε να είναι το ίδιο ακριβώς, χωρίς τον βράχο και το "κότερο" βέβαια, και με κάποιες φιγούρες να κολυμπάνε πανικόβλητες προς τα βράχια.
Ισως κάποια φτερά από καρχαρίες στο γαλήνιο γαλάζιο να έδιναν κάποιες νότες αγωνίας στο σκηνικό...
Ξωτικό, το όνομα του πλοιαρίου χρησιμότατον διά τα αρχεία ναυτικών τραγωδιών του λιμεναρχείου, και διά τούτο αναγράφεται ψιλοευκρινώς εις την πρώραν αυτού!
Βλέποντάς το λίγο πιο αισιόδοξα, επειδή λείπει η τρίτη διάσταση, ας πούμε ότι δεν είναι σίγουρο ότι τα βράχια πέφτουν πάνω του. Επίσης επειδή δεν ξέρουμε αν στέκεται ή τρέχει το κότερο, οι πιθανότητες συντριβής μικραίνουν.
Ο κυριότερος λόγος για την αισιοδοξία να σωθεί, είναι ότι θα ήθελα να το ξαναδώ και σε άλλη σκηνή, με τόσο συμπαθητικό σκαρί και όνομα! Και τελικά, ένα fatalseagull θα πρέπει να είναι "πολύ σκληρό για να πεθάνει"!
Fatal Seagull
23 σχόλια:
Ωωωω! Εξαιρετική ατμόσφαιρα, ψυχρή, απειλητική, μοιραία- ένας άλλος Τιτανικός ;-)
Το Γουίντσκρην Στούντιο έδειξε από τα εγκαίνια κιόλας το προσωπικό του ύφος και η συνέχεια επιβεβαιώνει τις προσδοκίες τών πιστών επισκεπτών του!
Ωωωωωωω! τι του μέλει να πάθει.... κατευθείαν στο δόξα πατρί, που λένε... μια πραγματική τραγωδία, με απρόβλεπτο ίσως φινάλε!!
To οδόστρωμα έγινε θάλασσα, τα ελαστικά έγιναν προφυλακτήρες, ο κινητήρας εξωλέμβιος, αλλά η νοητή υπογραφή παρέμεινε γνήσια γουιντσκρινική παρ΄όλη την εντυπωσιακή αλλαγή του σκηνικού.
Το φαινόμενο της συντριβής που δεσπόζει στα δύο προηγούμενα έργα, περνά στη φάση της αέναης ελλόχευσης κι ας φλερτάρει επίμονα με το όνομα του πλοίου, στις απάνεμες συμπληγάδες.
Ντόντε, μας φτιάξατε τη νύχτα, και η νύχτα είναι μεγάλη, είναι μόνο λίγο πριν τις τρεις...
Merci!
Μαριέλα, χμμμμ... Το φινάλε θα μπορούσε να είναι το ίδιο ακριβώς, χωρίς τον βράχο και το "κότερο" βέβαια, και με κάποιες φιγούρες να κολυμπάνε πανικόβλητες προς τα βράχια.
Ισως κάποια φτερά από καρχαρίες στο γαλήνιο γαλάζιο να έδιναν κάποιες νότες αγωνίας στο σκηνικό...
Ηλιογράφε, το περίμενα ένα σούπερ σχόλιο από σένα σε αυτό το ποστ, και -όχι που να το παινευτώ δηλαδή- αλλά έπεσα μέσα!!
Ευχαριστώ!
Eκτός από υπέροχες φωτογραφίες και οι ακουαρέλες σου υπέροχες,εμπνευσμένες!
Με γεια το καινούριο blog με πολλή δημιουργικότητα!
Καλημέρα!
Υπέροχο...τόσο απλό και τόσο πλούσιο ταυτόχρονα.
Ελένη, καλησπέρα και σ'ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια!
GZ, μου άρεσε η παρατήρηση, ευχαριστώ!
Εγώ τουλάχιστον σχολιάζω το έργο σου...
(η σπόντα με σπόντα απαντιέται ;-Ρ
GZ, δεκτή η σπόντα...
Kαι το όνομα του πλοιαρίου ; περιτό ε;;;
τόσο λεπτεπίλεπτες γραμμές να προκαλούν τόσο δυνατό Ωωωχ !!!
(καλά το σχόλιο του Ηλιογράφου μ'έστειλε που λένε ......
μήπως να το προσθέσεις ως λεζάντα χαχα )
(επίσης μού'ρχεται έντονα η λεζάντα
"τρία πουλάκια κάθουνταν κάτω απ'τις συμπληγάδες...)
η εποχή θα φταίει
Ουπς κακό πέρασμα κακόοο:)
Μου αρέσουν πολύ οι ακουαρέλες σου, με λίγες γραμμές και χρώμα αλλά πλούσιες σε εκφραστικότητα
προσοχηηηηηηηηηηηηή. πέφτειιιιιιιιιιιι...........
Καλή Ανάσταση εύχομαι
Ξωτικό, το όνομα του πλοιαρίου χρησιμότατον διά τα αρχεία ναυτικών τραγωδιών του λιμεναρχείου, και διά τούτο αναγράφεται ψιλοευκρινώς εις την πρώραν αυτού!
Βαγγέλη, πρόσω ολοταχώς!
Καλή Ανάσταση!
Margo, σ'ευχαριστώ!
Βλέποντάς το λίγο πιο αισιόδοξα, επειδή λείπει η τρίτη διάσταση, ας πούμε ότι δεν είναι σίγουρο ότι τα βράχια πέφτουν πάνω του. Επίσης επειδή δεν ξέρουμε αν στέκεται ή τρέχει το κότερο, οι πιθανότητες συντριβής μικραίνουν.
Ο κυριότερος λόγος για την αισιοδοξία να σωθεί, είναι ότι θα ήθελα να το ξαναδώ και σε άλλη σκηνή, με τόσο συμπαθητικό σκαρί και όνομα!
Και τελικά, ένα fatalseagull θα πρέπει να είναι "πολύ σκληρό για να πεθάνει"!
(όμορφες οι μικρές πινελιές με χρώμα)
Αστρια, το έχω σκεφτεί γιά κάποια σχετική σειρά, αλλά όχι έτσι...
Εχει ενδιαφέρον όμως, ένα Fatal Seagull που πάντα τη γλυτώνει, ένα Fatal Seagull πολύ σκληρό γιά να πεθάνει...!
Θα το επεξεργασθώ...
(χαίρομαι που σου άρεσε αυτή η λεπτομέρεια, ευχαριστώ)
Αυτό μοιάζει με σκηνη στα βόρεια της Ζακύνθου!
Κική, ακριβώς αυτές οι βορειοδυτικές ακτές είναι που μου αρέσουν στη Ζάκυνθο!
Δημοσίευση σχολίου