Πολύ απλό και περιεκτικότατο.Με δέκα πινελιές κατάφερες να εκφράσεις την κραυγή απελπισίας του φοίνικα.Και αυτή η σκιά που βυθίζεται μέσα στην σχισμή του εδάφους, λες και φωνάζει βοήθεια.Υπέροχο Κωνσταντίνε όπως πάντα.Καλή εβδομάδα σου εύχομαι.
Ηλιογράφε, ακριβώς όπως το έθεσες, με αυτές τις λέξεις, περιγράφεται το ελληνικό επιχειρηματικό τοπίο! Ο συγκεκριμένος μικρομεσαίος φοίνικας δεν πρόκανε να μετακομίσει στη Βουλγαρία, δεν τούβγαιναν και τα κουρκουμπίνια, και την έκατσε τη βάρκα...
Αυτό με τις λεπτομέρειες μάλλον χρειάζεται απ'ότι βλέπω -σε κάποιες περιπτώσεις και από κάποιες διαστάσεις και πάνω.
Αστρια, το "αιωρούμενος" συμπίπτει απόλυτα με άλλο σχόλιο προφορικό, και μου αρέσουν αυτές οι συμπτώσεις ειδικά αν προκύπτουν από μάτια που βλέπουν κιόλας αντί να κοιτάζουν μόνο (-άλλο ο ανοιχτομάτης, άλλο ο αυγουλομάτης) Και το "ως σε χορευτική φιγούρα" το συμπλήρωσε πλήρως!
"ανερχόμενος ευτυχής, πλήρης χρώματος, στον ουρανό.." Κορυφαίο!
Σ'αυχαριστώ!
Τα close up θα καθιερωθούν από κάποιες διαστάσεις και πάνω...
Πήγα που λές παιδάκι μου να πάρω ένα φλασκί νερό ,γιατί τούτο το πράμα πούκανες μόλις τ'αντίκρισα ,λές κι έφυγαν αυτά τα... λογχωτά χέρια του θνήσκοντα και καρφώθηκαν ίσα πάνω μου !!! τι καρδιά, τι μυαλό,τι μάτια,τίποτα δεν άφησαν κοπανούσαν ανελέητα,ναι που λές και πήγα ν'αρθρώσω λέξη η δόλια αλλά που λαλλιά !!!σαν να κατάπεινα ξυραφάκια απ'τη δίψα ένα πράμα !!!! Ιιιιιιι κι εκείνο το ράϊσμα της γής παιδάκι μου λές και με ρουφούσε να με καταπιεί μουλωχτά μουλωχτά κι αθόρυβα λές κι είχε καταπιεί και τον αέρα ένα γύρω !!!τέτοια σιωπή !!!του κάτω κόσμου πράμα σου λέω.... (διπλό σταυροκόπημα )...... Γι αυτό σου λέω πήρα το φλασκί μου κι ήρθα (χωρίς να ξανακοιτάξω) να σε παρακαλέσω ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ τόσο πετυχημένα τέτοια πράματα παιδάκι μου νά'χεις την ευχή μου !!!
Πάντως ο αφυδατωμένος σε ευχαριστεί θερμώς γιά το χουνέρι α'πόπαθες (με νοήματα προς το παρόν γιατί στέγνωσε ο στόμας του) -αλλά θα τον ποτίσω- δεν το ήξερε λέει ότι είναι τόσο εκφραστικός, αφού σκέφτεται τώρα να αρχίσει καριέρα performer! -και λέω να τον σκηνοθετήσω...
αν δεν είχε τίτλο το έργο θα σκεφτόμουν μια αχόρταγη τρύπα που ρουφάει σαν μαγνήτης αχόρταγος ότι βρίσκεται γύρω της και θα κατέληγα στην εννοια της δίψας και κατ' επέκταση της αφυδάτωσης τώρα που ξέρω ψάχνω να βρώ άλλες πιθανές έννοιες, το πρώτο που σκέφτομαι για τα κλαδιά που αιωρούνται είναι μια τεράστια δαγκάνα που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο σοτ πέρασμα της Για σκέψου λοιπόν με την ίδια οπτική και οι όντες σε μειονεκτικοί θέση στην κοινωνία μας κάποτε γίνονται ισχυροί και αλίμονο σε όποιον βρεθεί στο διάβα τους τρέμετε πλούσιοι η οργή των αδυνάτων θα σας φάει...
Πέρασα για μια καλημέρα και για να διαβάσω τα σχόλια.Πετάει η ομάδα.Την επόμενη ανάρτηση, συμφωνώ μαζί σου, να την κάνεις χωρίς τίτλο.Και θυμίσου με.Δεν θα προλαβαίνεις να διαβάζεις σχόλια και να γελάς.Καλή σου μέρα.
Σκέτος παράδεισος τα σχόλια εδώ... γράψατε όλοι.... κρίμα που κλείνεις "για λίγο", τώρα που έχω άπλετο χρόνο επιτέλους για σχόλια και βόλτες στη μπλογκογειτονιά....
30 σχόλια:
Ο καημενούλης ο φοίνικας!
Ομολογώ ότι η σύλληψη και δημιουργία είναι εμπνευσμένες!
Καλό απόγευμα!
Τι χαρτί χρησιμοποιείς;
Ελένη, σ' ευχαριστώ.
Δεν είναι χαρτί αυτό, μουσαμάς είναι, τελάρο, στα προηγούμενα 4 το χαρτί είναι Canson και στα περισσότερα από τα άλλα Winsor 220gr medium.
..no hope...
Κατάλλα είναι απόλαυση να σε παρακολουθεί κάποιος :) φιλιά!
Roadartist, με κάνεις να χαμογελάω...!
Καλέ,το γράφεις,αλλά αφηρημένη δεν το πρόσεξα.
Ευχαριστώ!
Με αυτό το έργο σου μου έλυσες την απορία πώς θα ήταν η ζωγραφική σου σε καμβά και με άλλο μέσο εκτός την ακουαρέλα.
Εμπνευσμένο πραγματικά, η ρωγμή το κάνει προεκτείνεται πέρα από το καμβά σου.
Καλό βραδάκι!
Πολύ απλό και περιεκτικότατο.Με δέκα πινελιές κατάφερες να εκφράσεις την κραυγή απελπισίας του φοίνικα.Και αυτή η σκιά που βυθίζεται μέσα στην σχισμή του εδάφους, λες και φωνάζει βοήθεια.Υπέροχο Κωνσταντίνε όπως πάντα.Καλή εβδομάδα σου εύχομαι.
Αφυδάτωση και ερημοποίηση.......
Ωραία η ιδέα να δείχνεις και τις λεπτομέρειες του έργου.
Margo, πολύ ζωγραφικό μάτι έχεις, και άμα τόχεις (όπως έχω ξαναπεί), τόχεις και στο μάτι, όχι μόνο στο χέρι, έτσι πάει...
Ευχαριστώ!
Εριφύλη, μου άρεσε πραγματικά πως το είδες, και σ'ευχαριστώ!
Καλή εβδομάδα!
Ηλιογράφε, ακριβώς όπως το έθεσες, με αυτές τις λέξεις, περιγράφεται το ελληνικό επιχειρηματικό τοπίο!
Ο συγκεκριμένος μικρομεσαίος φοίνικας δεν πρόκανε να μετακομίσει στη Βουλγαρία, δεν τούβγαιναν και τα κουρκουμπίνια, και την έκατσε τη βάρκα...
Αυτό με τις λεπτομέρειες μάλλον χρειάζεται απ'ότι βλέπω -σε κάποιες περιπτώσεις και από κάποιες διαστάσεις και πάνω.
Αφυδάτωση μέχρι εξαϋλωσης..
φοίνικας αιωρούμενος ως σε χορευτική φιγούρα.
ανερχόμενος ευτυχής, πλήρης χρώματος, στον ουρανό..
(ο κορμός σαν άνθρωπος και τα κλαδιά σαν φτερά, και για να προλάβω τυχόν απάντηση, όχι δεν είναι επηρεασμένο το σχόλιο από τον πρόσφατο Ντεγκά:)
υγ. χωρίς πλάκα όμως, πολύ ωραίο σχέδιο, αφαιρετικό, συμβολικό! Μου άρεσε και το close up.
Αστρια, το "αιωρούμενος" συμπίπτει απόλυτα με άλλο σχόλιο προφορικό, και μου αρέσουν αυτές οι συμπτώσεις ειδικά αν προκύπτουν από μάτια που βλέπουν κιόλας αντί να κοιτάζουν μόνο (-άλλο ο ανοιχτομάτης, άλλο ο αυγουλομάτης)
Και το "ως σε χορευτική φιγούρα" το συμπλήρωσε πλήρως!
"ανερχόμενος ευτυχής, πλήρης χρώματος, στον ουρανό.."
Κορυφαίο!
Σ'αυχαριστώ!
Τα close up θα καθιερωθούν από κάποιες διαστάσεις και πάνω...
Εξαιρετικό, μ'αρέσει πολύ και η ιδέα και η εκτέλεση.
Και απολύτως αναγνωρίσιμο ως δικό σου έργο, έχει τα χαρακτηριστικά τού προσωπικού σου ύφους!
Ντόντε, είναι ζητούμενο αυτό, πραγματικά σ'ευχαριστώ.
Πολύ καλό και πολύ ωραία χρώματα!
Κική, νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που κάποιος μιλάει γιά "ωραία χρώματα" εδώ...
Ευχαριστώ!
Bοήθειαααααααααααααααααααα
Τί έπαθες κοκκώνα μου;!
χααααααααα (μου'κοψες τη φόρα άτιμο αλλά....)
Πήγα που λές παιδάκι μου να πάρω ένα φλασκί νερό ,γιατί τούτο το πράμα πούκανες μόλις τ'αντίκρισα ,λές κι έφυγαν αυτά τα... λογχωτά χέρια του θνήσκοντα και καρφώθηκαν ίσα πάνω μου !!! τι καρδιά, τι μυαλό,τι μάτια,τίποτα δεν άφησαν κοπανούσαν ανελέητα,ναι που λές και πήγα ν'αρθρώσω λέξη η δόλια αλλά που λαλλιά !!!σαν να κατάπεινα ξυραφάκια απ'τη δίψα ένα πράμα !!!! Ιιιιιιι κι εκείνο το ράϊσμα της γής παιδάκι μου λές και με ρουφούσε να με καταπιεί μουλωχτά μουλωχτά κι αθόρυβα λές κι είχε καταπιεί και τον αέρα ένα γύρω !!!τέτοια σιωπή !!!του κάτω κόσμου πράμα σου λέω.... (διπλό σταυροκόπημα )......
Γι αυτό σου λέω πήρα το φλασκί μου κι ήρθα (χωρίς να ξανακοιτάξω) να σε παρακαλέσω ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ τόσο πετυχημένα τέτοια πράματα παιδάκι μου νά'χεις την ευχή μου !!!
Ξωτικό...!!!!!
Αει κ'ρούνα μ' λαχτάρα που σ'ήβρε!!
Τί χ'νέρι ήταν τούτο;!!
Πάντως ο αφυδατωμένος σε ευχαριστεί θερμώς γιά το χουνέρι α'πόπαθες (με νοήματα προς το παρόν γιατί στέγνωσε ο στόμας του) -αλλά θα τον ποτίσω- δεν το ήξερε λέει ότι είναι τόσο εκφραστικός, αφού σκέφτεται τώρα να αρχίσει καριέρα performer! -και λέω να τον σκηνοθετήσω...
A γειά σ' πδάκι μ'
μι το καλό !!να δουμ'λίγιαν άνοιξ' γιατι γκόσαμ'στη μαυρίλα....λιβέντιμ'
Πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η μινιμαλιστική και γωνιώδης τεχνική σου
Ξωτικό, λίγο είναι το νερό τζιγιέρι μ΄ στέγνωσε η αγορά, δεν ξέρω αν θα προκάνουμε άνοιξη οι καψεροί...
Καντάβρ, χαίρομαι που βρίσκει ενδιαφέρον το Καντάβρ!
αν δεν είχε τίτλο το έργο θα σκεφτόμουν μια αχόρταγη τρύπα που ρουφάει σαν μαγνήτης αχόρταγος ότι βρίσκεται γύρω της και θα κατέληγα στην εννοια της δίψας και κατ' επέκταση της αφυδάτωσης
τώρα που ξέρω ψάχνω να βρώ άλλες πιθανές έννοιες, το πρώτο που σκέφτομαι για τα κλαδιά που αιωρούνται είναι μια τεράστια δαγκάνα που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο σοτ πέρασμα της
Για σκέψου λοιπόν με την ίδια οπτική και οι όντες σε μειονεκτικοί θέση στην κοινωνία μας κάποτε γίνονται ισχυροί και αλίμονο σε όποιον βρεθεί στο διάβα τους
τρέμετε πλούσιοι η οργή των αδυνάτων θα σας φάει...
Logia, πολύ μου αρέσουν αυτές οι πολυποίκιλες οπτικές!
Μάλλον πρέπει να αναρτώ και κάποια χωρίς τίτλο γιά να έχουμε ακόμα περισσότερες!
Πέρασα για μια καλημέρα και για να διαβάσω τα σχόλια.Πετάει η ομάδα.Την επόμενη ανάρτηση, συμφωνώ μαζί σου, να την κάνεις χωρίς τίτλο.Και θυμίσου με.Δεν θα προλαβαίνεις να διαβάζεις σχόλια και να γελάς.Καλή σου μέρα.
Εριφύλη, μάλλον κάτι τέτοιο βλέπω, untitled, και ο τίτλος μπαίνει μετά, κατόπιν σχολίων!
Σκέτος παράδεισος τα σχόλια εδώ... γράψατε όλοι....
κρίμα που κλείνεις "για λίγο",
τώρα που έχω άπλετο χρόνο επιτέλους για σχόλια και βόλτες στη μπλογκογειτονιά....
Δημοσίευση σχολίου