Παραθέτω απόσπασμα (μετεφρασμένο επιμελώς) από το United Hliographers Journal:
Σε χαλεπούς καιρούς, που η περιρρέουσα πραγματικότητα με τη φυλλόρροια ελπίδων μα και την οριστική ρήξη με τις επίμονες αυταπάτες του παρελθόντος είναι σπήλαιο με άρρηκτα τείχη και το μόνο απατηλά υποσχόμενο φως είναι το γυαλιστερό μάτι του Κύκλωπα, η μόνη πιθανή έξοδος είναι το στόμα του, ίσως πρέπει να αναζητήσουμε την έξοδο σε ένα επίπεδο καθαρά Ομηρικό, ψιθυρίζοντας τη μαγική λέξη "κανένας", αυτή που χάρισε στον Οδυσσέα την πολυπόθητη ελευθερία και την περιπετειώδη συνέχεια σε ένα έπος που αν μη τι άλλο χαρακτηρίζει όχι μόνο τη σύγχρονη αλλά ολάκερη την πορεία του ανθρώπινου γένους. Τα κάθε λογής παπαγαλάκια ή νυχτερίδες (ανάλογα με τον τόπο που καθορίζει και τον τρόπο δράσης τους, αλλά ο στόχος τους παραμένει κοινός παρονομαστής των ειδεχθών συμμάχων που υπερασπίζονται τα συμφέροντα του Πολύφημου) που σκούζουν πότε με λογικοφανή επιχειρήματα και πότε με χυδαία προπαγάνδα, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε ο ήρωάς μας τις θαλάσσιες συγγενείς τους, τις γοργόνες. "Κανένας" λοιπόν ας είναι το εισιτήριο μας για την Ιθάκη, κι ας μην ταξιδέψουμε πρώτη θέση!
Με σφεντόνες και με ξόβεργες στον πόλεμο των άστρων με τους μεταλλαγμένους hi-tech κλώνους και τα λέηζερ φέηζερ διαστημόπλοια, αλλά δε γαμιέται, τι σόι Έλληνες είμαστε;
Κωνσταντίνε,για νυχτερίδες διαβάζω και βλέπω επίσης,τρέχω μακριά,τις τρέμω,όσο κι αν θα μου άρεσε αυτή η "¨φωλίτσα". Γιατί τις έβαλες; Καλημέρα-καλό μήνα!
Μια μικρή κρυφή σπηλιά για το fatal seagull, να προστατεύεται από τους αληθινούς χειμώνες και τους ανέμους της αδικίας, να κρύβεται απο τους πανίσχυρούς εχθρούς (γιατί αν και ήρωας, κάποιες στιγμές νοιώθει τόσο αδύνατο να τους αντιμετωπίσει), να καθαρίζει από πάνω του όλες τις σκουριές και τα φύκια, να ξεκουράζεται και να παίρνει ξανά δυνάμεις για νέα ταξίδια του καλού.
Θα μπορούσε ίσως να του δοθεί ως ένα καταφύγιο αυτή η σπηλιά;
υγ.Το ίχνος από το νερό δείχνει ότι η θάλασσα μπαίνει στη σπηλιά, ή από πρόσφατο έντονο κυματισμό ή από παλίρροια. πολύ πετυχημένες οι κρεμασμένες νυχτερίδες και τα πετάγματά τους!
Η σπηλιά, ο Fatal Seagull, πανσέληνος ανατέλει στον ορίζοντα, η φεγγαρόσκαλα λαμπυρίζει στη θάλασσα, ένα βαρέλι γιά τραπέζι, ένα μπουκάλι ρούμι, ποτήρια, 2-3 λάμπες θυέλλης, εργαλεία, συρματόβουρτσες, κουβάδες με μπογιές, και οι νυχτερίδες συντροφιά...
Απαραίτητη η υγρασία στον χώρο... Αν δεν μπορείς να την αισθανθείς από ένα σκίτσο, τουλάχιστον να υπάρχει λίγο εικονικό λιμνάζον νερό...
Πολύ μου άρεσε όταν το είδα πρώτη φορά το "fruit bat" γιά τις κρεμασμένες νυχτερίδες!
Οι συνήθεις κάτοικοι των σπηλαίων.Προσωπικά θα πρέπει να ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου, για να μπω σε σπηλιά.Τρέμω ακόμα και τις αράχνες.Παραδόξως τα ποντίκια δεν τα φοβάμαι καθόλου.
Kαλά ε το "συνολάκι" το άρπαξε ο Ηλιογράφος και σούκανε ένα φλάμπουρο !!!!!!!
Εγώ πάλι είδα οτι οι πρώην "εκρηκτικοί" καταλειψίες αφού μας άφησαν κατι αμφιλεγόμενα υγρά ...προτίμησαν μάλλον να πάνε βόλτα στην ακροθαλασσιά και την θέση τους παρέδωσαν στις αιμοδιψείς νυχτερίδες .... "σιγά σιγά θα καταφθάσουν και οι αράχνες...υπομονή " θα μπορούσε να είναι ο τίτλος....
Cave Ensemble
24 σχόλια:
Νυχτερίδες....
ποιος να τολμήσει να περάσει από εδώ;;
μπορώ να πάω γύρω από τον βράχο;;
σκέψου να ήταν νύχτα με πανσέληνο...
Επιτέλους, κατοικήθηκε το σπήλαιο, καιρός ήταν!
Λέω να βγω έξω έρποντας:)
Μαριέλα, και να ανατέλει η πανσέληνος από τη θάλασσα ακριβώς κέντρο, και να λαμπυρίζουν τα ματάκια τους στο φως του φεγγαριού, πσσσσσσςςςς!!!
Ντόντε, ε, πως, να μείνει αναξιοποίητο;!
Margo, μή!! Μή το κάνεις, έχει κακάκια από νυχτερίδες κάτω!
Αχου τα, άχου τα....
και τι ματάκια!!!!!!!!!
Παραθέτω απόσπασμα (μετεφρασμένο επιμελώς) από το United Hliographers Journal:
Σε χαλεπούς καιρούς, που η περιρρέουσα πραγματικότητα με τη φυλλόρροια ελπίδων μα και την οριστική ρήξη με τις επίμονες αυταπάτες του παρελθόντος είναι σπήλαιο με άρρηκτα τείχη και το μόνο απατηλά υποσχόμενο φως είναι το γυαλιστερό μάτι του Κύκλωπα, η μόνη πιθανή έξοδος είναι το στόμα του, ίσως πρέπει να αναζητήσουμε την έξοδο σε ένα επίπεδο καθαρά Ομηρικό, ψιθυρίζοντας τη μαγική λέξη "κανένας", αυτή που χάρισε στον Οδυσσέα την πολυπόθητη ελευθερία και την περιπετειώδη συνέχεια σε ένα έπος που αν μη τι άλλο χαρακτηρίζει όχι μόνο τη σύγχρονη αλλά ολάκερη την πορεία του ανθρώπινου γένους.
Τα κάθε λογής παπαγαλάκια ή νυχτερίδες (ανάλογα με τον τόπο που καθορίζει και τον τρόπο δράσης τους, αλλά ο στόχος τους παραμένει κοινός παρονομαστής των ειδεχθών συμμάχων που υπερασπίζονται τα συμφέροντα του Πολύφημου) που σκούζουν πότε με λογικοφανή επιχειρήματα και πότε με χυδαία προπαγάνδα, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε ο ήρωάς μας τις θαλάσσιες συγγενείς τους, τις γοργόνες.
"Κανένας" λοιπόν ας είναι το εισιτήριο μας για την Ιθάκη, κι ας μην ταξιδέψουμε πρώτη θέση!
Με σφεντόνες και με ξόβεργες στον πόλεμο των άστρων με τους μεταλλαγμένους hi-tech κλώνους και τα λέηζερ φέηζερ διαστημόπλοια, αλλά δε γαμιέται, τι σόι Έλληνες είμαστε;
Κωνσταντίνε,για νυχτερίδες διαβάζω και βλέπω επίσης,τρέχω μακριά,τις τρέμω,όσο κι αν θα μου άρεσε αυτή η "¨φωλίτσα".
Γιατί τις έβαλες;
Καλημέρα-καλό μήνα!
Μπρρρρρρρρρρρ!
Μαριέλα, τα δοντάκια τους να δεις!
Ηλιογράφε, σπεύδω να γραφτώ συνδρομητής στην United Hliographers Journal!!
***Με σφεντόνες και με ξόβεργες, αλλά δεν μασάμε, Ελληνες είμαστε... (είδες τί έπαθε ο αντικαπνιστικός νόμος;)
Ελένη, να αποκτήσει λίγη ζωή, λίγη κίνηση η ερημιά!
Καλό μήνα!
Κική, μα γιατί...;
Μήπως είναι μικρά και χαριτωμένα, κάτασπρα και λαμπερά....
χαμόγελο που σκοτώνει;;;;;
Ναι, ναι, και μυτερά και κοφτερά!
Χαμόγελο χολυγουντιανό!
Μια μικρή κρυφή σπηλιά για το fatal seagull, να προστατεύεται από τους αληθινούς χειμώνες και τους ανέμους της αδικίας, να κρύβεται απο τους πανίσχυρούς εχθρούς (γιατί αν και ήρωας, κάποιες στιγμές νοιώθει τόσο αδύνατο να τους αντιμετωπίσει), να καθαρίζει από πάνω του όλες τις σκουριές και τα φύκια, να ξεκουράζεται και να παίρνει ξανά δυνάμεις για νέα ταξίδια του καλού.
Θα μπορούσε ίσως να του δοθεί ως ένα καταφύγιο αυτή η σπηλιά;
υγ.Το ίχνος από το νερό δείχνει ότι η θάλασσα μπαίνει στη σπηλιά, ή από πρόσφατο έντονο κυματισμό ή από παλίρροια.
πολύ πετυχημένες οι κρεμασμένες νυχτερίδες και τα πετάγματά τους!
Αστρια, ωραία εικόνα...
Η σπηλιά, ο Fatal Seagull, πανσέληνος ανατέλει στον ορίζοντα, η φεγγαρόσκαλα λαμπυρίζει στη θάλασσα, ένα βαρέλι γιά τραπέζι, ένα μπουκάλι ρούμι, ποτήρια, 2-3 λάμπες θυέλλης, εργαλεία, συρματόβουρτσες, κουβάδες με μπογιές, και οι νυχτερίδες συντροφιά...
Απαραίτητη η υγρασία στον χώρο... Αν δεν μπορείς να την αισθανθείς από ένα σκίτσο, τουλάχιστον να υπάρχει λίγο εικονικό λιμνάζον νερό...
Πολύ μου άρεσε όταν το είδα πρώτη φορά το "fruit bat" γιά τις κρεμασμένες νυχτερίδες!
Ευχαριστώ...
Οι συνήθεις κάτοικοι των σπηλαίων.Προσωπικά θα πρέπει να ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου, για να μπω σε σπηλιά.Τρέμω ακόμα και τις αράχνες.Παραδόξως τα ποντίκια δεν τα φοβάμαι καθόλου.
Εριφύλη, οι νυχτερίδες είναι εντελώς άκακες οι καημένες, τουλάχιστον οι ελληνίδες νυχτερίδες...
Kαλά ε το "συνολάκι" το άρπαξε ο Ηλιογράφος και σούκανε ένα φλάμπουρο !!!!!!!
Εγώ πάλι είδα οτι οι πρώην "εκρηκτικοί" καταλειψίες αφού μας άφησαν κατι αμφιλεγόμενα υγρά ...προτίμησαν μάλλον να πάνε βόλτα στην ακροθαλασσιά και την θέση τους παρέδωσαν στις αιμοδιψείς νυχτερίδες ....
"σιγά σιγά θα καταφθάσουν και οι αράχνες...υπομονή " θα μπορούσε να είναι ο τίτλος....
bonzour !!
Ξωτικό, προς το παρόν κατέφθασαν οι αρουραίοι! Γιά αράχνες θα δούμε, δεν είναι κακή ιδέα...
ΑΝ φοβάμαι ένα πετούμενο, αυτό είναι οι νυχτερίδες.. Πραγματικά τις τρέμω.. Το χειρότερο, σε θερινό.. μπρρρ.. :)) Κατάλλα, άψογος!
Δημοσίευση σχολίου