Εντυπωσιακό. Σκληρό. Σκοτεινό. Όχι ακριβώς τρομακτικό, μάλλον κάπως απελπισμένο;... Όλα τα παραπάνω, ως πρώτη εντύπωση, καί καθώς προσπαθώ να το φαντασθώ στον χώρο- 120cmX70cm;!!!
Dodo, προφανώς είμαι ο μόνος που δεν γίνεται να έχει άποψη γιά την πρώτη εντύπωση, όμως η ντοντούλια οπτική μου αρέσει. Πολύ! -Απελπισμένο, γιατί όχι...;
Αρχίζει και κοιτά γύρω και διαπιστώνει ότι δεν είναι ο μόνος. Ένας διπλός σταυρός, οπωσδήποτε αλλάζει εντελώς μα εντελώς το concept!
- και για το ίδιο το αντικείμενο του πίνακα που ξαναβλέπει τον εαυτό του ζωγραφισμένο στη σειρά πινάκων του τίτλου, ίσως να νοιώθει να ελαφρύνεται η μοναξιά του, ή να επιβεβαιώνεται η ύπαρξή του… -
υγ. Άψογο σχέδιο. Κάποια πιο "φωτεινά" μαύρα (που αποτυπώθηκαν στη φωτογράφιςη της ανάρτησης) χαρίζουν στην εικόνα
Αστρια, η ισχύς εν τη ενώσει, και γιά περαιτέρω ελάφρυνση της μοναξιάς πιθανόν να προκύψουν στην σειρά 3, 4 ή 5 να χάνονται κάπως στο άπειρο στο βάθος.
Τα φωτεινά μαύρα τα αλλάζει η κατεύθυνση του φωτός και είναι εντελώς αλλιώς στην πραγματικότητα όπως κινείται το μάτι.
Σίγουρα πολύ πετυχημένοι ... αλλά προσοχή και πολύ αιχμηροί !!! Πολύ καλή και η εκλογή του μαύρου φόντου όπου αναδυκνύει το θέμα περισσότερο !!! Χαιρετισμούς και καλό Σαββατοκύριακο να έχεις !!!
Φίλε Κωνσταντίνε, I'm back!!!! Πολύ δυνατό το έργο δε λέω, αλλά...
τι να σου πω παιδί μου, να το κοιτάξεις αυτό!!!! Μου θυμίζει τα παλούκια που μπήγουν στην καρδιά του Δράκουλα, είναι και το χρώμα, μια πανσέληνος λείπει, μια νυχτερίδα και η κατάλληλη μουσική υπόκρουση!!!! Ααααα και μια κηλίδα βερμιγιόν με ολίγη καρμίνη και ολίγη ψημένη σιέννα με ένα κόκκο μαύρου για το αίμα...
πολύ πολύ χαίρομαι που ξαναβρίσκομαι εδώ! καταρχήν.. όσο για το έργο ναι η πρώτη εντύπωση είναι όπως όλοι υπέδειξαν.. όμως μια πιο προσεκτική ματιά.. κοίτα αυτούς τους σταβρούς φαίνονται ξύλινοι.. άρα θερμοί, ταπεινοί, ευάλωτοι.. τους εύχομαι τα καλύτερα..
Αυτό το έχω χάσει. Πολλές απουσίες πολλές... Όχι πως χαίρομαι και πολύ που ήρθα χαχα. Αστειεύομαι φυσικά γιατί πραγματικά είσαι πολύ πειστικός με αυτό το έργο. Και μόνο με τη φωτογραφία ένιωσα έναν κόμπο στο στομάχι, ταχυπαλμία, στεναχώρια.. Όταν το ζωγράφιζες τι ένιωθες Κωνσταντίνε;
20 σχόλια:
Μμμμμ τώωωρα μάαααλιστα !!
Ολοκληρώσαμε !!!
Τι το'θελα βραδυάτικα .
Τα κάνετε και πετυχημένα και δεν αφήνουν περιθώρια......
Όνειρα γλυκά και σε 'σας .
Εντυπωσιακό. Σκληρό. Σκοτεινό. Όχι ακριβώς τρομακτικό, μάλλον κάπως απελπισμένο;...
Όλα τα παραπάνω, ως πρώτη εντύπωση, καί καθώς προσπαθώ να το φαντασθώ στον χώρο- 120cmX70cm;!!!
Κυρία Ξωτικού μου δεν ήταν σκοπίμως βραδυνή η ανάρτιση, προέκυψε, αλλά νομίζω της πήγαινε τελικά λόγω φωτισμού!
Ευχαριστώ γιά το "πετυχημένα" και γενικώς!
Μιά χαρά κοιμήθηκα, δόξα τω Θεώ, ελπίζω κι εσείς!
Dodo, προφανώς είμαι ο μόνος που δεν γίνεται να έχει άποψη γιά την πρώτη εντύπωση, όμως η ντοντούλια οπτική μου αρέσει. Πολύ! -Απελπισμένο, γιατί όχι...;
Αρχίζει και κοιτά γύρω και διαπιστώνει ότι δεν είναι ο μόνος. Ένας διπλός σταυρός, οπωσδήποτε αλλάζει εντελώς μα εντελώς το concept!
- και για το ίδιο το αντικείμενο του πίνακα που ξαναβλέπει τον εαυτό του ζωγραφισμένο στη σειρά πινάκων του τίτλου, ίσως να νοιώθει να ελαφρύνεται η μοναξιά του, ή να επιβεβαιώνεται η ύπαρξή του… -
υγ. Άψογο σχέδιο. Κάποια πιο "φωτεινά" μαύρα (που αποτυπώθηκαν στη φωτογράφιςη της ανάρτησης) χαρίζουν στην εικόνα
Θα συμφωνήσω με το Ξωτικό. Είναι τόσο πετυχημένο που ...πέφτω μαζί τους και τον πάτο δεν τον διακρίνω ακόμη!!!
Αστρια, η ισχύς εν τη ενώσει, και γιά περαιτέρω ελάφρυνση της μοναξιάς πιθανόν να προκύψουν στην σειρά 3, 4 ή 5 να χάνονται κάπως στο άπειρο στο βάθος.
Τα φωτεινά μαύρα τα αλλάζει η κατεύθυνση του φωτός και είναι εντελώς αλλιώς στην πραγματικότητα όπως κινείται το μάτι.
Ευχαριστώ!
death...
δίχως πλέον έλεος
Υπατία, ίσως όμως και να απογειώνεσαι μαζί τους στο άπειρο που επίσης δεν είναι ορατό, αλλά τόσο ψηλά που είναι κάτι καλό μπορεί να προκύψει εκεί!
Ευχαριστώ!
Roadartist, afterlife προτιμώ, νομίζω...!
Σίγουρα πολύ πετυχημένοι ... αλλά προσοχή και πολύ αιχμηροί !!!
Πολύ καλή και η εκλογή του μαύρου φόντου όπου αναδυκνύει το θέμα περισσότερο !!!
Χαιρετισμούς και
καλό Σαββατοκύριακο να έχεις !!!
Φίλε Κωνσταντίνε, I'm back!!!!
Πολύ δυνατό το έργο δε λέω, αλλά...
τι να σου πω παιδί μου, να το κοιτάξεις αυτό!!!!
Μου θυμίζει τα παλούκια που μπήγουν στην καρδιά του Δράκουλα, είναι και το χρώμα, μια πανσέληνος λείπει, μια νυχτερίδα και η κατάλληλη μουσική υπόκρουση!!!!
Ααααα και μια κηλίδα βερμιγιόν με ολίγη καρμίνη και ολίγη ψημένη σιέννα με ένα κόκκο μαύρου για το αίμα...
Πολλά φιλιά!
Art Traveller, η αλήθεια είναι ότι το αιχμηρό δείχνει ακόμα πιό αιχμηρό πάνω στο λαύρο...!
Σ'ευχαριστώ, καλό Σαββατοκύριακο επίσης!
Μαριέλα!!
Like! Like! Like!
Ειδικά το σημείο με το βερμιγιόν και την ολίγη καρμίνη!!!
Μερσί, μερσί!
πολύ πολύ χαίρομαι που ξαναβρίσκομαι εδώ! καταρχήν..
όσο για το έργο ναι η πρώτη εντύπωση είναι όπως όλοι υπέδειξαν.. όμως μια πιο προσεκτική ματιά..
κοίτα αυτούς τους σταβρούς φαίνονται ξύλινοι.. άρα θερμοί, ταπεινοί, ευάλωτοι..
τους εύχομαι τα καλύτερα..
Φόρα, καλώστην! Χρόοονια και ζαμάνια!!
Μου άρεσε το αποτέλεσμα της πιό προσεκτικής ματιάς!
Σε ευχαριστούν θερμώς, και εγώ επίσης!
Αυτό το έχω χάσει. Πολλές απουσίες πολλές...
Όχι πως χαίρομαι και πολύ που ήρθα χαχα. Αστειεύομαι φυσικά γιατί πραγματικά είσαι πολύ πειστικός με αυτό το έργο. Και μόνο με τη φωτογραφία ένιωσα έναν κόμπο στο στομάχι, ταχυπαλμία, στεναχώρια..
Όταν το ζωγράφιζες τι ένιωθες Κωνσταντίνε;
Margo, πώς έγινε και το ξέχασα χθες βράδυ αυτό το σχόλιο που μου άρεσε κιόλας πολύ;;!
Λοιπόν όταν το ζωγράφιζα φοβόμουν μήπως είναι κάπως υπερβολή το μαύρο, και επίσης μήπως προκύψει να μην βγάζει τελικά ένταση...
Νάσαι καλά, σ'ευχαριστώ!
Ο Ιησούς Χριστός νικάει...Φτου φτου φτου!
Κική, γιατί έχω την υποψία ότι δεν σου άρεσε και ότι δεν θα το αγόραζες...;;;
Δημοσίευση σχολίου