Μεταφυσικό. Η προθανάτια αγωνία για τη μεταθανάτια ζωή, και το ενδιάμεσο στάδιο που όλοι τρέμουμε. Όταν στεκόμαστε σε αυτή τη γραμμή και αυτό που παρήγορα ορίζουμε ως μακρινό γίνεται τόσο κοντινό και τα οικεία και κοντινά γίνονται τόσο μακρινά πια. Φόβος, αγωνία, ίσως και παιχνιδιάρικη διάθεση (για τους πολύ τολμηρούς), προσδοκία για κάτι τρομερό, για όσους στέκονται για πρώτη φορά στα χείλη της αβύσσου. Όπως ακριβώς όταν σταθήκαμε για πρώτη φορά στα χείλη μιας γυναίκας. Δοκιμαστήκαμε και κλάψαμε.
Φοβερό Ηλιογράφε... Εντελώς! -με τάραξε κιόλας κάπως, να προσθέσω...
Παρεμπιπτόντως, το συγκεκριμένο είναι μάλλον αυτοβιογραφικό. Το έχω ζήσει αυτό το σκηνικό, με μικροδιαφορές γιά λόγους εικόνας... Δεν κρεμόταν οι δύο ρόδες στο κενό, όμως η πόρτα του οδηγού άνοιγε στο χάος -κατόπιν τετακέ. Αρκεί να κοίταζες από το παράθυρο έξω, και δεν χρειαζόταν να έχεις υψοφοβία. Επίσης δεν υπήρχε εικόνισμα.
Αν μπορούσα να γράψω στο στυλ που γράφεις, θα είχε ενδιαφέρον ένα κειμενάκι με τίτλο "Τρόμος εκ των υστέρων"
Ντόντε, ναι, μάλλον... Τότε που συνέβη όμως (με το αυτοκίνητο του πατρός), δεν έδειχνε καθόλου φρόνιμο να εξηγήσω στους γονείς ότι πρέπει να στήσω εικόνισμα...
τρόμος εκ των υστέρων αυτό ακριβώς ένοιωσα κι εγώ μετά από το δικό μου τετ α κε, δεν σταμάτησα σε γκρεμό αλλά βγήκα στο αντίθετο ρεύμα, ευτυχώς που δεν πέρναγε κανείς εκείνη τη στιγμή.
Ηλιογράφε, τόχει αυτό το κακό το άτιμο το τετακέ, πάντα βγαίνεις στο αντίθετο... Εννοείται ότι κι εγώ βγήκα, αλλά επέστρεψα στο δικό μου πάραυτα και με τη μούρη αντίθετα και τον μπροστινό αριστερό τροχό 10cm από το χάος -ο πίσω ήταν άνετος στα 30cm. Και η θέα από το παράθυρο του οδηγού προς τα κάτω ήταν πραγματικά υπέροχη!
ΑΡΓΩ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΑΣ:))))))
Εγώ κι αν άργησα.... μου αρέσει πολύ αυτή η ακουαρέλα κυρίως το σχέδιο της και ας φέρνει παράξενους συνειρμούς!! και επειδή πολύ κουβέντα έγινε εδώ για "τετακέ" ας καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία... Όταν ήμουν νέα και ελαφρά τρελούτσικη, θεώρησα αργά μια νύχτα ότι οι δρόμοι μου ανήκουν... έτσι έκανα ένα θεαματικότατο τετακέ στο μέσον των Ηλυσίων Πεδίων εις Παρισίους, προτρέποντας τους ταξιτζήδες που περίμεναν κούρσα να πεταχτούν έξω από τα αυτοκίνητα τους... όμως το σημαντικό δεν ήταν εκεί... καθόλου δεν σκέφτηκα την πιθανότητα να πέσω πάνω σε όργανα της τάξης τα οποία φυσικά και με επανέφεραν στην τάξη με ένα βαρβάτο πρόστιμο...
Μαριέλα, τί ανέλπιστη τύχη εκείνη την βαρετή νύχτα γιά τους νυσταγμένους ταρίφες ήταν αυτό το σκηνικό;! Γκαζόβια κοπελίτσα σε τετακέ! -το "γκαζόβια" είναι γιά λόγους ευπρεπείας έναντι του blog, αλλιώς λέγεται κανονικά ως γνωστόν...
Αυτός μάλλον πρόλαβε και σταμάτησε.. το εκκλησάκι που στήθηκε για τον προηγούμενο προειδοποίησε. Αυτός που έπεσε είναι η Ελλάδα αυτός που ακροβατεί είναι ο επόμενος..
Με τα τετακέ θυμήθηκα και ένα δικό μου στην Γρ. Λαμπράκη έξω από τις φυλακές.. τι είναι τα νιάτα;)
Μοιραίο αυτοκίνητο (όπως πάντα) Καταπληκτικό σκίτσο (όπως πάντα) Με ..σαφή αίσθηση της ισορροπίας, του κινδύνου, και τελικά ...της θείας πρόνοιας! Και οπωσδήποτε του χιούμορ με φαντασία και στυλ!
Η σκηνή με την πόρτα του οδηγού και το βλέμμα στο χάος αντάξια του σκηνοθέτη! Όμως, σήμερα ένοιωσα τόσο μειονεκτικά χωρίς επικίνδυνο τετακε να περιγράψω!
Και ο ηλιογράφος έγραψε!
Κωνσταντίνε, αρκετά καθυστερημένα λόγω απουσίας, σου εύχομαι χρόνια πολλά, καλά και όμορφα, και με όσους .. κινδύνους επιθυμείς να ζήσεις, όμως πάντα πάντα με επιτυχείς εκβάσεις!!!!
Το εικόνισμα
33 σχόλια:
Μεταφυσικό. Η προθανάτια αγωνία για τη μεταθανάτια ζωή, και το ενδιάμεσο στάδιο που όλοι τρέμουμε. Όταν στεκόμαστε σε αυτή τη γραμμή και αυτό που παρήγορα ορίζουμε ως μακρινό γίνεται τόσο κοντινό και τα οικεία και κοντινά γίνονται τόσο μακρινά πια.
Φόβος, αγωνία, ίσως και παιχνιδιάρικη διάθεση (για τους πολύ τολμηρούς), προσδοκία για κάτι τρομερό, για όσους στέκονται για πρώτη φορά στα χείλη της αβύσσου. Όπως ακριβώς όταν σταθήκαμε για πρώτη φορά στα χείλη μιας γυναίκας. Δοκιμαστήκαμε και κλάψαμε.
Βοήθειά μας!
Πολύ Γουίντσκρην μού κάνει τούτο- το άλλο Γουίντσκρην εννοώ, το φωτογραφικό.
Ηλιογράφε, θαυμαστικά!!!
Υπέροχο και ευφάνταστο.Να μπορούσα να ζωγραφίσω τόσο όμορφα. Απλά και όμορφα.
Moναδικό,είναι!
Ο συνδυασμός μας φέρνει όχι ευχάριστους συνειρμούς,αλλά μ΄αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι-πέρα από τα τετριμμένα.
Καλό απόγευμα!
Φοβερό Ηλιογράφε... Εντελώς! -με τάραξε κιόλας κάπως, να προσθέσω...
Παρεμπιπτόντως, το συγκεκριμένο είναι μάλλον αυτοβιογραφικό. Το έχω ζήσει αυτό το σκηνικό, με μικροδιαφορές γιά λόγους εικόνας...
Δεν κρεμόταν οι δύο ρόδες στο κενό, όμως η πόρτα του οδηγού άνοιγε στο χάος -κατόπιν τετακέ. Αρκεί να κοίταζες από το παράθυρο έξω, και δεν χρειαζόταν να έχεις υψοφοβία.
Επίσης δεν υπήρχε εικόνισμα.
Αν μπορούσα να γράψω στο στυλ που γράφεις, θα είχε ενδιαφέρον ένα κειμενάκι με τίτλο "Τρόμος εκ των υστέρων"
Ντόντε, ίσως επειδή είναι αυτοβιογραφικό, όπως είπα παραπάνω...
Εριφύλη, σ'ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια, και βέβαια χαίρομαι να βλέπω εδώ ανθρώπους που ζωγραφίζουν!
Ομως, σχετικά με την 2η πρόταση, απ'ότι είδα στο blog σου, νομίζω ότι μπορείς μιά χαρά...!
Ελένη, σ'ευχαριστώ πολύ, και κυρίως γιά τις παρατηρήσεις στα σημεία που με ενδιαφέρουν...
Καλό απόγευμα, πολύ θα ήθελα να το περνούσα κι εγώ στην Αγία Αννα αντί εδώ!
Από την απάντησή σου προς ηλιογράφο: "Το έχω ζήσει αυτό το σκηνικό.........
Επίσης δεν υπήρχε εικόνισμα."
Μήπως θα έπρεπε να στήσεις ένα;
Ντόντε, ναι, μάλλον...
Τότε που συνέβη όμως (με το αυτοκίνητο του πατρός), δεν έδειχνε καθόλου φρόνιμο να εξηγήσω στους γονείς ότι πρέπει να στήσω εικόνισμα...
τρόμος εκ των υστέρων αυτό ακριβώς ένοιωσα κι εγώ μετά από το δικό μου τετ α κε, δεν σταμάτησα σε γκρεμό αλλά βγήκα στο αντίθετο ρεύμα, ευτυχώς που δεν πέρναγε κανείς εκείνη τη στιγμή.
Ηλιογράφε, τόχει αυτό το κακό το άτιμο το τετακέ, πάντα βγαίνεις στο αντίθετο...
Εννοείται ότι κι εγώ βγήκα, αλλά επέστρεψα στο δικό μου πάραυτα και με τη μούρη αντίθετα και τον μπροστινό αριστερό τροχό 10cm από το χάος -ο πίσω ήταν άνετος στα 30cm.
Και η θέα από το παράθυρο του οδηγού προς τα κάτω ήταν πραγματικά υπέροχη!
ΑΡΓΩ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΑΣ:))))))
Εγώ κι αν άργησα....
μου αρέσει πολύ αυτή η ακουαρέλα κυρίως το σχέδιο της και ας φέρνει παράξενους συνειρμούς!!
και επειδή πολύ κουβέντα έγινε εδώ
για "τετακέ" ας καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία...
Όταν ήμουν νέα και ελαφρά τρελούτσικη, θεώρησα αργά μια νύχτα
ότι οι δρόμοι μου ανήκουν... έτσι έκανα ένα θεαματικότατο τετακέ στο μέσον των Ηλυσίων Πεδίων εις Παρισίους, προτρέποντας τους ταξιτζήδες που περίμεναν κούρσα να πεταχτούν έξω από τα αυτοκίνητα τους... όμως το σημαντικό δεν ήταν εκεί... καθόλου δεν σκέφτηκα την πιθανότητα να πέσω πάνω σε όργανα της τάξης τα οποία φυσικά και με επανέφεραν στην τάξη με ένα βαρβάτο πρόστιμο...
Βρε μανία με τα εικονοστάσια!!!
Γειά σου Σκρουτζάκο!
Μαριέλα, τί ανέλπιστη τύχη εκείνη την βαρετή νύχτα γιά τους νυσταγμένους ταρίφες ήταν αυτό το σκηνικό;!
Γκαζόβια κοπελίτσα σε τετακέ! -το "γκαζόβια" είναι γιά λόγους ευπρεπείας έναντι του blog, αλλιώς λέγεται κανονικά ως γνωστόν...
Et pour les flics aussi!
Κική, είναι Θεοσεβούμενο το Windscreen Studio!
@ Con 19/5, 13:36:
χαχαχαχα
Το "αυτοβιογραφικο" ομως με θορυβησε λιγουλακι μπορω να πω.
May God be with you, my son ;))
ξ.
αυτός ο τόπος δεν σώζεται με κανέναν θεό. ή εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο προηγούμενος και ο θεός ας αναπαύση την ψυχή μας.
ξι, έχει και η αδρεναλίνη την ωραία πλευρά της, δεν μπορείς να πεις! Βέβαια δεν είναι και γιά χόρταση, δεν είναι τραχανάς...
Βαγγέλη, εξαιρετικά ενδιαφέροντες εναλλακτικοί τίτλοι, ο δεύτερος είναι και πολύ ρεαλιστικός μιά και λαμβάνει υπόψη και τα προηγούμενα δεδομένα!
Αυτός μάλλον πρόλαβε και σταμάτησε.. το εκκλησάκι που στήθηκε για τον προηγούμενο προειδοποίησε. Αυτός που έπεσε είναι η Ελλάδα αυτός που ακροβατεί είναι ο επόμενος..
Με τα τετακέ θυμήθηκα και ένα δικό μου στην Γρ. Λαμπράκη έξω από τις φυλακές.. τι είναι τα νιάτα;)
Χρόνια Πολλά για την γιορτή σου φίλε μου. Σου εύχομαι κάθε επιθυμία σου να γίνει πραγματικότητα.
Estw kai me mia mera kathisterisi,
xronia polla, ygeia, agapi! :D
Margo, θα έρθει η ΕΛΠΑ γι'αυτόν που ακροβατεί, με τον άλλον τί γίνεται, πάει αυτός...
Εριφύλη, Roadartist, ευχαριστώ γιά τις ευχές!
Μοιραίο αυτοκίνητο (όπως πάντα)
Καταπληκτικό σκίτσο (όπως πάντα)
Με ..σαφή αίσθηση της ισορροπίας, του κινδύνου, και τελικά ...της θείας πρόνοιας!
Και οπωσδήποτε του χιούμορ με φαντασία και στυλ!
Η σκηνή με την πόρτα του οδηγού και το βλέμμα στο χάος αντάξια του σκηνοθέτη! Όμως, σήμερα ένοιωσα τόσο μειονεκτικά χωρίς επικίνδυνο τετακε να περιγράψω!
Και ο ηλιογράφος έγραψε!
Κωνσταντίνε, αρκετά καθυστερημένα λόγω απουσίας, σου εύχομαι χρόνια πολλά, καλά και όμορφα, και με όσους .. κινδύνους επιθυμείς να ζήσεις, όμως πάντα πάντα με επιτυχείς εκβάσεις!!!!
υγ. πάω και στο solo:)
Με πλείστες εγκάρδιες ευχές!!!
Χροοοοοονια Πολλααααααααα!!!
Πολλες πολλες ευχες για ο,τι κεφερνεις! ;))
(συγγνωμη για την καθυστερηση :(( )
ξ.
Αστρια!
Δεν έλειψες πολύ, όμως εμάς μας φάνηκε πάρα πολύ! -Ο πληθυντικός δεν είναι πληθυντικός μεγαλοπρεπείας, απλώς νομίζω ότι εκφράζω μία συλλογική άποψη.
Ευχαριστώ γιά τα καλά λόγια, και κυρίως γιά το ότι εντοπίζουν εκεί που εντοπίζουν, και διατυπώνονται έτσι όπως διατυπώνονται!
Εντάξει, δεν έχεις χάσει και τίποτα που δεν σου προέκυψε τρόμος εκ των υστέρων, λίγη αδρεναλίνη μόνο...
Ευχαριστώ γιά τις ευχές!
Π.Κ., ευχαριστώ!
ξι, ευχαριστώ, με ακόμα μεγαλύτερη καθυστέρηση εγώ!
Δημοσίευση σχολίου