16/5/12

95. Coming to you



Coming to you 

Oil on canvas 50 x 70 cm 

14 σχόλια:

dodo είπε...

Κάτι το απειλητικό έχει τούτο- σαν να πρόκειται να περάσει από πάνω μας...
Τί "σαν" δηλαδή... περνά από πάνω μααααααςςςςς__________

H.Constantinos είπε...

Dodo, λες γι'αυτό δεν έχει πατήσει άνθρωπος...; Τί ερημιά είναι τούτη;!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Ως φάντασμα μας έρχεται;
Πάντως μάλλον μοναχικό μου φαίνεται παρά τρομαχτικό... Σίγουρα ωστόσο επιβλητικό, αέρινο...
Ακόμη και αθόρυβο!

Margo είπε...

Συμφωνώ με Dodo, σαν να έρχεται καταπάνω μας. Είναι λίγο.. φοβιστικό, αλλά όταν ξημερώσει θα έχει απλά εξαφανιστεί:-)

υ.γ. η ερημιά είναι γενικευμένη, δεν φταίει το συμπαθητικό κατά τ' άλλα μοναχικό, κατά την Υπατία, τετράτροχο:-)

H.Constantinos είπε...

Υπατία, εκτός των άλλων στοχευμένων εύστοχων, σημειώνω το "αθόρυβο"! -ένας υποψήφιος τίτλος ήταν το Quietly...

H.Constantinos είπε...

Margo, θα έχει εξαφανιστεί σαν κακό όνειρο; -μου άρεσε αυτό...

*Ναι, είναι γενικευμένη η ερημιά, αυτό είναι που δεν μου αρέσει καθόλου!

Margo είπε...

Ξαναπέρασα να τσεκάρω.. χμμ τη δεύτερη φορά δεν με φόβισε τόσο, είναι που απόκτησα μια κάποια οικειότητα με την είσοδό του στον καμβά..

*λόγω της ερημιάς χάρηκα που είδα και πάλι έργο σου.

Καλημέρα Κωνσταντίνε!

H.Constantinos είπε...

Margo, θα έχει και συνέχεια, ελπίζω...

Thalassenia είπε...

Το φόντο φταίει γιατί το επόμενο είναι τρισχαριτωμένο.
Μου αρέσει αυτή η διαφορά που διακρίνω στην βάση με την κορυφή, σαν να έρχεται φως!

ΕΦΗ είπε...

Σαν να με απειλεί μ' ένα σαρδόνιο χαμόγελο!! "Κοίτα τώρα τι θα πάθεις!!!Χαχαχα!!!"
Τέλειο!!!

H.Constantinos είπε...

Thalassenia, υποθέτω ότι δεν τα πολυσυμπαθείς τα μαύρα!

Αυτή η διαφορά που διακρίνεται δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, προέκυψε στην φωτό από το φως που πέφτει από πάνω στο τελάρο.

H.Constantinos είπε...

Εφη, καλό!!

Ευχαριστώ!

Άστρια είπε...

ψυχή μου...

'Ηταν οι δρόμοι πολλοί... Τώρα ό,τι σ’ απόμεινε, με ρωγμές παντού, με τις άκρες σου ξεφτισμένες, οδεύοντας προς την άβυσσο σε άπλετη ησυχία

Και όσο μικρή κι ασήμαντη κι αν φαίνεσαι εκτοπίζεις από το πηκτό σκοτάδι τον χώρο που σου αναλογεί στο λευκό μέσα στο μαύρο και λαμπυρίζεις αυτόφωτα όπως κάποιοι ήλιοι στον μακρινό ουρανό, όπως οι πυγολαμπίδες τη νύχτα, όπως εκείνα τα πλάσματα στο βάθος των ωκεανών... κι ας έχεις σβήσει τα φώτα.

Εν τέλει, ισχυρά υπαρξιακό και άψογα σχεδιασμένο!

H.Constantinos είπε...

Αστρια, δεν την βρίσκω την κατάλληλη λέξη γιά το κείμενο αυτή τη στιγμή, πάντως βρίσκεται στην γκάμα ανάμεσα υπέροχο και συγκλονιστικό.

Ευχαριστώ!