25/8/11

77. Το γεφύρι 2.

Το γεφύρι 2.

Ακουαρέλλα 54 x 76 cm

Details




25 σχόλια:

dodo είπε...

Λίίίγο αριστερά... ΛΙΓΟ! Ίσιωνε... Έλα, όλο ευθεία τώρα!

H.Constantinos είπε...

LOL!!

Margo είπε...

Μου αρέσουν οι γέφυρες, γέλασε το χειλάκι μας:-)

Οι λεπτομέρειες είναι πολύ ενδιαφέρουσες.. αξίζει να παρατηρήσει κανείς τις αποχρώσεις του γκρι στους βράχους όπως και τα "νερά" των μαδεριών. Άψογο σχέδιο όπως πάντα!

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά εάν προσπαθούσε να το φτιάξει κάποιος στην Ελλάδα θα ακολουθούσε το πασίγνωστο μοτίβο της Άρτας......

H.Constantinos είπε...

Margo, χε, χε, χαίρομαι!
Επεται άλλη μία γέφυρα κάποια στιγμή...

Παρατήρηση ανθρώπου που ζωγραφίζει, αποκλειστικώς...!
Αυτά τα γκρι είναι burnt umber - phthalo blue - ultramarine - μαύρο - άσπρο.

Ευχαριστώ!

H.Constantinos είπε...

Μα φυσικά Ηλιογράφε, μόνο η γνωμοδότηση της δευτεροβάθμιας επιτροπής επί της διαδικασίας προκήρυξης μειοδοτικού διαγωνισμού προμηθείας δύο μαδερίων θέλει κανα χρόνο και μερικά εκατομμύρια σε υπερωρίες!

Άστρια είπε...

Διανείχθηκε ένας ασφαλής δρόμος, συνδέοντας και εξυπηρετώντας τις βραχονησίδες της περιοχής, παρέχοντας μια όμορφη διαδρομή μέσα στη θάλασσα, μακριά από μεγάλους γκρεμούς, χωρίς επικίνδυνες στροφές, με οριζόντια κλίση και επίσης κατασκευάστηκε το τεχνικό έργο μιας γέφυρας ... ώρα το windscreen studio να ζητήσει και διόδια από τα αυτοκίνητα μετά από τόση καλοσύνη που τους έδειξε σήμερα:)
..ή να βάλει βουλευτική υποψηφιότητα στην περιοχή!


(πολύ όμορφο, λεπτό σχέδιο και χρώματα όπως πάντα!)

ξωτικό είπε...

Mμμ μπρός...γεφύρι και πίσω...τίποτα !!
Εε μπρός λοιπόν !!!

H.Constantinos είπε...

Αστρια!!!

Προτεραιότης μας οι υποδομές, όραμά μας η σταδιακή διασύνδεση απασών των βραχονησίδων!

Ευχαριστώ!

H.Constantinos είπε...

Avanti Xotiko!

dodo είπε...

Είχατε πεί ότι έπεται και άλλη γέφυρα, νομίζω;...

erifili είπε...

Δεν ξέρω εάν το πέρασμα χρειάζεται τόλμη, αν για την προτεραιότητα θα γίνουν εγκλήματα, αυτό που ξέρω είναι ότι σε τόσο μεγάλα ύψη παθαίνω ίλιγγο (φυσικά τον παθαίνω και στο ένα μέτρο) οπότε και 1 δις ευρώ να μου έδιναν δεν θα τολμούσα να περάσω το μαδέρι.Ακόμα και αν ήταν 2 μαζί και ενωμένα.
Θαυμάζω όμως για άλλη μια φορά την φαντασία σου και τις "φοβερές" ακουαρέλες σου.Είναι υπέροχες.Τέχνη, χρώμα, φαντασία σε άψογο συνδυασμό.

1/9/11 18:10

erifili είπε...

Παρεπιπτόντως, ευχαριστούμε και για τις οδηγίες σχετικά με αυτά τα υπέροχα γκρί χρώματα.Θα τα δοκιμάσω με την πρώτη ευκαιρία.

H.Constantinos είπε...

Dodo, ναι, όντως έπεται, αλλά θα παρεμβληθούν κάποιες άλλες μοιραίες καταστάσεις...

H.Constantinos είπε...

Εριφύλη, δεν μου φαίνεται ακριβώς υψοφοβία αυτό, είναι που ταλαντώνουν κιόλας τα μαδέρια...

Σ'ευχαριστώ πολύ γιά τα καλά λόγια!

Δοκίμασέ τα να δεις πόσα ενδιάμσα προκύπτουν, προς μπλε, πράσινο, καφέ, έχει ενδιαφέρον.

dodo είπε...

Το παρακάτω δημοσίευμα το έχεις υπ' όψη σου; το βρήκα στο τελευταίο τεύχος τού δίγλωσσου ελληνογαλλικού περιοδικού “Λόγου και Τέχνης“ Μοντιέ Σεπαβραί και στο παραθέτω αυτούσιο:

“ Σαλεμένοι ασάλευτοι

Κ’εκεί την παραμόνευε η σκύλα η Μοίρα, η άλλη,
Τού ολέθρου τού αμολόγητου και τού βουβού χαμού,
Και σ’έφερε από το γλαυκό κρινόσπαρτο ακρογιάλι
Στού βάλτου το ανατρίχιασμα, σε τάραμα γκρεμού
(Κωστή Παλαμά, Στον Αμαρτωλό, Η Ασάλευτη Ζωή)


Ανήσυχος και βαθιά προβληματισμένος με την σημερινή πραγματικότητα ο h.constantinos συνεχίζει να μάς οδηγεί με σταθερό χέρι στις διαδρομές τής πολυεπίπεδης κριτικής του στα σήμερον συμβαίνοντα.
Mάς πήρε πρώτα μαζί του στις δύσκολες αναβάσεις επάνω από άγριους γκρεμούς και απειλητικά βράχια- αναβάσεις που μόνο οι γενναίοι τολμούν, καθώς εκεί δεν “πάει η άσφαλτος”, ο δρόμος δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ασφαλής: το παραμικρό σφάλμα, η ελάχιστη αβλεψία θα αποβεί, είναι βέβαιο, μοιραία. Όμως η πορεία, η δύσκολη και ανηφορική, μέσα από τα άγονα βουνά, επάνω στις κλειστές στροφές, που κανείς δεν γνωρίζει τί κρύβουν πίσω τους, είναι μονόδρομος- δεν υπάρχει πισωγύρισμα, υπάρχει μόνον φυγή προς τα εμπρός- ποιός άλλωστε μάς έταξε ποτέ ότι ο βίος θα είναι πάντα μιά υπέροχη, ανοιχτή ευθεία, με θέα σε κήπους και περιβόλια;…
Από τα ορεινά και δύσβατα μονοπάτια ο καλλιτέχνης, βαθύς γνώστης τών χαρακτηριστικών τής ελληνικής υπαίθρου, μάς πέρασε, με το γνωστό πάντα, λακωνικό, σχεδόν υπαινικτικό του ύφος, σε μιά αλληλουχία σχολίων και παρατηρήσεων γιά την πικρή ερημιά και εγκατάλειψη τού εξωαστικού τοπίου. Ερειπωμένες ή ημιτελείς οικοδομές, συνήθως μοναχικές και ανεμοδαρμένες, κάποτε όμως οργανωμένες σε μικρά σύνολα- σαν απόπειρα ανασύνταξης και επικοινωνίας με τον Άλλο, με τον Απέναντι- πάντοτε όμως ασφαλείς μάρτυρες μιάς καλύτερης εποχής: όταν η ελπίδα και τα όνειρα γιά καλύτερες μέρες, γιά ανάπτυξη, γιά μικρές πολυτέλειες δεν είχαν ακόμη καλυφθεί από την κινούμενη άμμο τής σημερινής κρίσης ούτε βυθισθεί στα βαλτώδη νερά τής απελπισίας μιάς ολόκληρης γενιάς.
Και τώρα, πιστός στην διακριτική αισθητική του γλώσσα, πάντα χωρίς υπερβολές και οξύτητα, μάς φέρνει εμπρός στην ευθύνη της απόφασης: ναι, υπάρχει διέξοδος από την κρίση. Ναι, υπάρχει δρόμος πάνω από το βάραθρο. Ιδού η πατρίς, ως όχημα, όχι πιά καινούργιο, όχι άφθαρτο, ωστόσο γερό και αξιόπιστο, ακριβώς όπως οι αξεπέραστες αξίες τής φυλής μας, που μπορεί να μοιάζουν παρωχημένες στον παρόντα, παγκοσμιοποιημένο αχταρμά ιδεών, αλλά φέρουν με υπερηφάνεια το ασήκωτο φορτίο μιάς μακράς ιστορίας δύσκολων, επικίνδυνων, αλλά εν τέλει επιτυχών διαδρομών, στέκει τώρα ασάλευτη στην απέναντι πλευρά: το ρήγμα, βαθύ. Απειλητικό. Επικίνδυνο. Όμως υπάρχει πέρασμα: το ταπεινό, πρόχειρα φτιαγμένο γεφύρι αναμένει. Αμφιβολία… Δισταγμός… Διλήμματα… Θα τολμήσουμε την υπέρβαση; Ή θα μείνουμε εδώ, στην ερημιά και στην απομόνωση; Πίσω δεν μπορούμε πιά να πάμε, δεν υπάρχει τρόπος. Η πλαγιά κατολίσθησε, ο δρόμος έκλεισε. Θα δοκιμάσουμε λοιπόν την αντοχή τής εύθραυστης γέφυρας και μαζί την αντοχή και το εφικτόν τών οραμάτων μας; Και τί άραγε υπάρχει πέρα από τον γκρεμό, μετά από το γεφύρι; Δικαιούμαστε να ελπίζουμε σε μιά επιτέλους άνετη, ασφαλή, ανεμπόδιστη ευθεία ή αυτό που ακολουθεί είναι ακόμη τραχύτερο, ακόμη πιό ανάποδο από όσα ως τώρα βιώσαμε; Θα καταφέρουμε να απογειωθούμε πάλι, να ξαναζήσουμε τής μαγικές στιγμές τής απρόσκοπτης πτήσης, ακούγοντας το φτεροκόπημα τών γλάρων γύρω μας; ή θα βουλιάξουμε οριστικά στα βαθιά νερά τής Λήθης τών εθνών; Μοιραία τα ερωτήματα μέσα στην αβάσταχτη κρισιμότητα των καιρών … Μοιραία και η απάντηση…


Αγγελική Διαβολάκη-Ξεροπούλου,
Διδάκτωρ Φιλολογίας,
Ιστορικός Τέχνης,
Κουρέιτωρ”

dodo είπε...

Τα γιαούρτια, σε παρακαλώ, ΟΧΙ τοτάλ: είναι από γάλα γερμανίδων αγελάδων , δεν τα δέχεται η επιδερμίδα μου.

Ανώνυμος είπε...

!!!!!!!!!!! Για το σχόλιο του ντοντού (όχι αυτό με τα γιαούρτια)

H.Constantinos είπε...

Εκπληκτος!!!

Και βαθειά συγκινημένος επίσης, γιά την τιμή που μου έγινε, και μάλιστα εκ μέρους της κ.Διαβολάκη-Ξεροπούλου σε ένα τόσο έγκυρο έντυπο!

Και τί τίτλος! -αλλά η ευρηματικότης της είναι γνωστή στο κοινό.

Το επίπεδο εμβάθυνσης είναι φυσικά εκεί που θα περίμενε κανείς, άλλωστε είναι γνωστή η ικανότητα διείσδυσης της κ.Διαβολάκη-Ξεροπούλου σε λεπτές πτυχές που δεν γνωρίζει την ύπαρξή τους ούτε ο ίδιος ο καλλιτέχνης.

Υπέροχη περιγραφή μιάς ολόκληρης πορείας...


Σας ευχαριστώ γιά την παράθεση, δεν το είχα υπόψιν, και γι'αυτό φταίει και πάλι η κρίση: Δεν είναι μόνο το ότι έχει μειωθεί τόσο πολύ το τιράζ όλων των εντύπων, πόσο μάλλον αυτών που απευθύνονται σε ειδικό κοινό όπως το Μοντιέ Σεπαβραί, είναι και ότι τα κεφαλαιακά αποθέματα της περιπτερούς δεν επαρκούν, με αποτέλεσμα την άμεση εξάντληση των 2-3 αντιτύπων εκάστου εντύπου...

H.Constantinos είπε...

Φέρτε τα πανεράκια με τις γαρδένιες! Από τις φρέσκες!!

H.Constantinos είπε...

Ηλιογράφε, παρομοίως, άναυδος!

περιπτερού είπε...

Καλέ κύριε Κωνσταντίνε, γιατί δεν μού είπατε πως διαβάζετε το Μοντιέ Σεπαβραί να σάς το κρατήσω; αν θέλετε, έχει έρθει το καινούργιο τεύχος, αυτό με το αφιέρωμα στον ιαπωνικό κινηματογράφο, που έχει και το ντιβιντί με την τελευταία ταινία τού Μαγαμότο Μπαγά Σα- θα το πάρετε;

H.Constantinos είπε...

Περιπτερού, αυτό το αριστούργημα του Μαγαμότο Μπαγά Σα το έχασα γιατί προβλήθηκε μόνο στη λέσχη σινεφίλ Μπραχαμίου και τα εισιτήρια προπωλήθηκαν σε ημέτερους! Να μου το κρατήσεις οπωσδήποτε!

astria είπε...

:)))
dodo!!!!!!!!!
peripterou!!!!!

H.Constantinos είπε...

Αστρια, ω, ναί!