Τοπία εξωπραγματικά αλλά ταυτόχρονα, οικεία- τουλάχιστον γιά όσους/ες έχουμε δει από ποιά άλλα μέρη έχει περάσει το όχημα τού Γουίντσκρην Στούντιο. Και παρ'όλο που αποτελούν σειρά, αποτολμώ να ξεχωρίσω- όχι με ευκολία- το 03.
Αν και είμαι αρχάρια στο είδος, για να μην πω ανίδεη, μου αρέσουν και τα τέσσερα.Περισσότερο από όλα όμως το δεύτερο.Μου δίνει την εντύπωση ότι μπορώ να βαδίσω μέσα σ' αυτό το τοπίο χωρίς να κινδυνέψω να χαθώ. Το τέταρτο με φοβίζει. Εχει κάτι το άγριο, μοιάζει γεμάτο παγίδες.Κωνσταντίνε πραγματικά σε θαυμάζω. Εκτός από ταλέντο έχεις και φοβερή φαντασία, το οποίο δεύτερο δεν έχω εγώ. Και για να μην το ξεχάσω. Η δασκάλα μας έβαλε αγοράσαμε gouache, τέμπερες και ακουαρέλλες αλλά δεν μας έδειξε πως τα χρησιμοποιούν.Τέτοια μαθήματα καναμε!!!!!!
κορίτσια καλημέρα !!!! το θέμα δεν είναι τι αρέσει σε μας νομίζω αλλά το ποιό του βγήκε πρώτο!!!!! δια να γνωρίζομεν και ...με ποιόν έχομεν να κάνομεν βεβαίως βεβαίως !
@Βαγγέλη Βαγγελάκη μου δεν το περίμενα απο 'σένα αυτό.... (μα είναι χρώμα βράχου αυτό σε παρακαλώ....) χαχα άντε δεν λέω άλλα λείπει κι ο Ηλιογράφος ...
Πολύ μου αρέσουν αυτού του είδους οι ψυχαναλυτικές διαδικασίες και προσεγγίσεις! Γιατί είναι γεγονός ότι από μία-δύο εικόνες και μερικές λέξεις μπορείς να βγάλεις τα πλείστα όσα συμπεράσματα, και μάλιστα με σχετική ασφάλεια!
Σχετικά με το 04 και το χρώμα των βράχων, πρέπει να πω ότι αν έμπαινε μόνο του σε κάποια ανάρτηση, θα είχε διαφορετικό τίτλο, που είναι και τίτλος κάποιου πολύ ωραίου κομματιού.
Αν βρείς τον τίτλο, κερδίζεις ένα σαββατοκύριακο σε ξενοδοχείο 5 αστέρων στην λωρίδα της Γάζας, προσφορά του Windscreen Studio και της Χαμάς!!
ΥΓ: Παρακάτω θα δεις και ποιό προτιμώ εγώ από τα τέσσερα!
Εριφύλη, τώρα που το λες, μάλλον έχεις δίκιο, έχει κάτι το άγριο το 04...
Σ'ευχαριστώ γιά τα καλά λόγια, αλλά πάνω στο θέμα φαντασία να πω ότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι δεν διαθέτεις... Και βέβαια δεν μπορείς να είσαι σίγουρη κι εσύ, γιατί θέλει κάποιο καιρό γιά να μπορέσεις να το δεις. Τόσο νωρίς, δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα.
Παραμένοντας στο θέμα φαντασία, να προσθέσω ότι το χειρότερο είδος είναι εκείνο που είναι απολύτως σίγουρο ότι διαθέτει αστείρευτη (φαντασία), ενώ είναι οφθαλμοφανώς απολύτως ανέμπνευστο.
Ναι, το είχα παρατηρήσει με την δασκάλα ότι δεν... Δεν θα πάνε χαμένες οι τέμπερες και οι ακουαρέλλες, νομίζω στο μέλλον θα εκπλαγείς με αυτά που θα κάνεις.
ξι, είναι αλήθεια ότι χρειάζεται συνεχώς σλάλομ, όπως άλλωστε και η καθημερινή ζωή...
Σχετικά με το πιό μωβ, υποθέτω ότι εννοείς το 02, και την μωβ απόχρωση πάνω... Δυστυχώς προέκυψε στην φωτογραφία ως σκιά μιά και το χαρτί είχε πάρει κάποια καμπύλη με το νερό... Και η Canon είχε άποψη στο χρώμα. Στην πραγματικότητα, είναι το λευκό του χαρτιού όπως και στα άλλα.
Βαγγέλη, κι εγώ αυτό προτιμώ: Το 04. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τα χρώματα ή το στήσιμο, αλλά αν ήταν να βάλω ένα από τα 4 στον τοίχο, αυτό θα έβαζα.
Ξωτικό, γιατί δεν το περίμενες από τον Βαγγέλη δηλαδή...; Και τί έχει το χρώμα των βράχων δηλαδή...;
Το τέσσερα! Προς το τέλος της μέρας ή και της ζωής και πιο κοντά στο ξημέρωμα της νέας μέρας ή τον ερχομό μιας καινούργιας ζωής.. Μου έλειψαν οι ζωγραφικές σου ιστορίες:)
Ω!!! Τί κρίμα!! Χάσατε! Χάσατε! Και είναι τόσο μαγευτική αυτή την εποχή η Λωρίδα της Γάζας!
(Η σωστή απάντηση στο email σας)
Σχετικά με το 01 που έμεινε παραπονεμένο, σύμφωνα με κάποιες απόψεις το πρώτο κάθε σειράς μπορεί να είναι και το καλύτερο αντικειμενικά. Ισως γιατί είναι το πιό αυθεντικό, ενώ τα υπόλοιπα περιστρέφονται γύρω από την ίδια ιδέα.
Ενθαρρύνομαι από τον προηγηθέντα διάλογο να προσθέσω , ότι ο συνδυασμός τών τοπίων φαντασίας με τον τίτλο Endless Story Series με παραπέμπει στην επίσης φανταστική The Neverending Story*, γραμμένη από τον Michael Ende (το επώνυμο, αυθεντικό) ;-))
Μέσα σε μία μέρα συνέβησαν τόσα events γύρω από τέσσερις πίνακες;! Και ενέπνευσαν τόσες ιστορίες φαντασίας και άλλες γέλιου στην προσπάθεια ερμηνείας του βαθύτερου νοήματος των ζευγών (σπάνια και ομάδες των τριών) των βράχων με τις αιχμηρές κορυφές που γράφουν μια ατέλειωτη και μόνο φαινομενικά επαναλαμβανόμενη ιστορία. Διαφορετικοί, ασάλευτοι, σαν να κοιτάζουν τον ουρανό που αλλάζει χρώμα (χρωματίζοντας και τους ίδιους) και τον ατέλειωτο ορίζοντα, εκεί όπου δεν τελειώνουν οι βράχοι ποτέ.. endless! Καρέ καρέ 01,02,03,04...
Νυστάζω και θα ξαναπεράσω αύριο, είναι σκέτη πρόκληση (και αυτή είναι η επιτυχία του καλλιτέχνη) η εξεύρεση της αλήθειας γιατί .. "τέλος" δεν υπάρχει!
Logia, όχι απλώς ωραία, ωραιότατη! Είναι απίστευτο το τί λέγεται εδώ μέσα!
Με το τραγούδι είχα κάνει λάθος, δεν είναι ο τίτλος αλλά κάποια έκφραση που επαναλαμβάνεται συνεχώς και μοιάζει να είναι ο τίτλος... (Ψάχνοντας στο you tube και σε οτιδήποτε σχετικά με lyrics δεν προκύπτει τίποτα -και δεν θυμάμαι επίσης τίνος είναι...)
Λές να το κερδίσεις εσύ το ΣΚ στην Λωρίδα της Γάζας;;
κοίτα να δείς που θα μου βγούνε όλοι πιο ρομαντικοί απο το ξωτικό.....πάει ρεζίλι έγινα... πάντως κι εγώ για... τον καιρό μιλούσα τον..κακό μας απλώς...
και..να μην δείς την ταινία, πρώτα να διαβάσεις το βιβλίο ...υπέροχο !!!!
Κωνσταντίνε,τι φαντασία!Αυτό ζηλεύω στους δημιουργούς,όπως λέει κι η Εριφύλη. Είμαι μεταξύ 2ου και 4ου,δλδ ή τους απαλότερους χρωματισμούς ή τους δυνατούς,σκληρούς. Τελικά θα προτιμήσω το 2. Καλό βράδυ!
Το "καρέ καρέ" εννοούσε, αλλά δεν βγήκε καλά στο κείμενο (πώς αλλοιώς να ήτανε λόγω περασμένης ώρας; :), μια συνέχεια από εικόνα σε εικόνα όπου το τέλος του ορίζοντα της μίας είναι η αρχή του ορίζοντα της άλλης. Δηλαδή σαν εικόνες μιας ταινίας που η κάμερα φωτογραφίζει το τοπίο πετώντας από πάνω χωρίς μεγάλο ύψος, και προχωρά στο βάθος, όπου αναδύονται συνέχεια άλλοι βράχοι χωρίς τέλος.. endless:) (Μπορεί ν' ακούγεται και ο ήχος από τους έλικες του αεροπλάνου:)
υγ. και έτσι οι βράχοι μεταφέρθηκαν σε οθόνη... εννοείται μπλογκικό σεντόνι..
Καλώς σας βρήκα! ...αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι και πολύς κόσμος εδώ...
Ηλιογράφε, οι τελευταίες μέρες εδώ ήταν γεμάτες από τα συγκλονιστικά επεισόδια ενός ανεξιχνίαστου χαρντγουερικού / σοφτγουερικού δράματος -που όμως μάλλον είχε happy end (ελπίζω δηλαδή...).
01.
02.
03.
04.
51 σχόλια:
Τοπία εξωπραγματικά αλλά ταυτόχρονα, οικεία- τουλάχιστον γιά όσους/ες έχουμε δει από ποιά άλλα μέρη έχει περάσει το όχημα τού Γουίντσκρην Στούντιο.
Και παρ'όλο που αποτελούν σειρά, αποτολμώ να ξεχωρίσω- όχι με ευκολία- το 03.
Ντόντε, ώστε προτιμάτε το 03. ...!
Ενδιαφέρον, και ακόμα πιό ενδιαφέρον θα είναι να δούμε ποιό προτιμούν και οι άλλοι φίλοι...
Εχουν τοποθετηθεί πάντως όχι με την λογική του ποιό προτιμώ εγώ, αλλά με την σειρά που ξεκίνησαν και τελείωσαν.
εγώ δεν θα διάλεγα...
απλά μου φάνηκαν σαν ταξίδι στον χρόνο
περπατώντας μέσα στη μέρα
και φτάνοντας στο απόγευμα που το πλαγιαστό φως του ήλιου ζωντανεύει τα χρώματα και τις σκιές
όμορφο και τρομακτικό
στην αρχή μου φάνηκε θάλασσα με τις κορυφές σκοπέλων
μετά χιονισμένο τοπίο με κορυφές βράχων
και μετά ερημος....
και εκεί τρόμαξα
καλό απόγευμα Κωνσταντίνε!
υ.γ. σαν να μπαίνεις στα μονοπάτια του μινιμαλισμού μου φαίνεται...
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΕΝΑ ΦΙΛΙΚΟ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.ΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ:)))
Δηλαδή ξεκίνησες κι έφτιαξες το 01 και κατέληξες στο 04;;;;;;;;
Αμάν αρχίζω να ανησυχώ για σένα ...
Αν και είμαι αρχάρια στο είδος, για να μην πω ανίδεη, μου αρέσουν και τα τέσσερα.Περισσότερο από όλα όμως το δεύτερο.Μου δίνει την εντύπωση ότι μπορώ να βαδίσω μέσα σ' αυτό το τοπίο χωρίς να κινδυνέψω να χαθώ. Το τέταρτο με φοβίζει. Εχει κάτι το άγριο, μοιάζει γεμάτο παγίδες.Κωνσταντίνε πραγματικά σε θαυμάζω. Εκτός από ταλέντο έχεις και φοβερή φαντασία, το οποίο δεύτερο δεν έχω εγώ.
Και για να μην το ξεχάσω. Η δασκάλα μας έβαλε αγοράσαμε gouache, τέμπερες και ακουαρέλλες αλλά δεν μας έδειξε πως τα χρησιμοποιούν.Τέτοια μαθήματα καναμε!!!!!!
@ ξωτικο: χαχαχαχαχα!!!!!!
Εγώ είμαι μεταξύ 02 και 03, αλλά μάλλον ψηφίζω 02... ή 03...;; Μάλλον το πιο μοβ.
Πολλές Συμπληγάδες πάντως... Δεν τη βγάζεις καθαρή από 'κεί πέρα ;))
Καλή βδομάδα!
ξ.
Ξωτικουλι, του Κωνσταντίνου του αρέσει το "βρείτε τις διαφορές" κι ας πειράζει άλλους γι΄αυτό! ;-)
Διαλέγω 2 και 3.
πώς να επιλέξεις; άραγε και οι τέσσερις δεν είναι στιγμές της ζωής μας; εγώ έτσι το "διάβασα"... ταξίδι στη ζωή...
πολύ βράχο έχει η θάλασσα της ζωής μας και πως να ξεφύγουμε!!! με τραβάει περισσότερο η 4η
@
ξι και Κική
κορίτσια καλημέρα !!!!
το θέμα δεν είναι τι αρέσει σε μας νομίζω αλλά το ποιό του βγήκε πρώτο!!!!!
δια να γνωρίζομεν και ...με ποιόν έχομεν να κάνομεν βεβαίως βεβαίως !
@Βαγγέλη
Βαγγελάκη μου δεν το περίμενα απο 'σένα αυτό....
(μα είναι χρώμα βράχου αυτό σε παρακαλώ....)
χαχα άντε δεν λέω άλλα
λείπει κι ο Ηλιογράφος ...
Γειά σου Σκρουτζάκο!
Κατά τα άλλα, αυτό που έχω να πω γενικώς, ή μάλλον να ξαναματαεπαναλάβω, είναι ότι το ενδιαφέρον σε αυτό το blog βρίσκεται στα σχόλια!
Logia...
Λέει αυτό το "ταξίδι στο χρόνο", λέει πολύ.
"περπατώντας μέσα στη μέρα
και φτάνοντας στο απόγευμα που το πλαγιαστό φως του ήλιου ζωντανεύει τα χρώματα και τις σκιές
όμορφο και τρομακτικό"
Πολύ μου άρεσε η οπτική αυτή...
"στην αρχή μου φάνηκε θάλασσα με τις κορυφές σκοπέλων
μετά χιονισμένο τοπίο με κορυφές βράχων
και μετά ερημος....
και εκεί τρόμαξα"
Αυτό, άψογο... Εντάξει, έχεις φαντασία, πώς να το κάνουμε...
Και είναι αλήθεια ότι βρίσκω ενδιαφέρον στον μινιμαλισμό γενικώς, σε όλα τα επίπεδα, αρκεί να μην υπερβάλλει.
Ξωτικό...
Χε, χε, χε, χε
Πολύ μου αρέσουν αυτού του είδους οι ψυχαναλυτικές διαδικασίες και προσεγγίσεις!
Γιατί είναι γεγονός ότι από μία-δύο εικόνες και μερικές λέξεις μπορείς να βγάλεις τα πλείστα όσα συμπεράσματα, και μάλιστα με σχετική ασφάλεια!
Σχετικά με το 04 και το χρώμα των βράχων, πρέπει να πω ότι αν έμπαινε μόνο του σε κάποια ανάρτηση, θα είχε διαφορετικό τίτλο, που είναι και τίτλος κάποιου πολύ ωραίου κομματιού.
Αν βρείς τον τίτλο, κερδίζεις ένα σαββατοκύριακο σε ξενοδοχείο 5 αστέρων στην λωρίδα της Γάζας, προσφορά του Windscreen Studio και της Χαμάς!!
ΥΓ: Παρακάτω θα δεις και ποιό προτιμώ εγώ από τα τέσσερα!
Εριφύλη, τώρα που το λες, μάλλον έχεις δίκιο, έχει κάτι το άγριο το 04...
Σ'ευχαριστώ γιά τα καλά λόγια, αλλά πάνω στο θέμα φαντασία να πω ότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι δεν διαθέτεις...
Και βέβαια δεν μπορείς να είσαι σίγουρη κι εσύ, γιατί θέλει κάποιο καιρό γιά να μπορέσεις να το δεις. Τόσο νωρίς, δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα.
Παραμένοντας στο θέμα φαντασία, να προσθέσω ότι το χειρότερο είδος είναι εκείνο που είναι απολύτως σίγουρο ότι διαθέτει αστείρευτη (φαντασία), ενώ είναι οφθαλμοφανώς απολύτως ανέμπνευστο.
Ναι, το είχα παρατηρήσει με την δασκάλα ότι δεν...
Δεν θα πάνε χαμένες οι τέμπερες και οι ακουαρέλλες, νομίζω στο μέλλον θα εκπλαγείς με αυτά που θα κάνεις.
ξι, είναι αλήθεια ότι χρειάζεται συνεχώς σλάλομ, όπως άλλωστε και η καθημερινή ζωή...
Σχετικά με το πιό μωβ, υποθέτω ότι εννοείς το 02, και την μωβ απόχρωση πάνω... Δυστυχώς προέκυψε στην φωτογραφία ως σκιά μιά και το χαρτί είχε πάρει κάποια καμπύλη με το νερό... Και η Canon είχε άποψη στο χρώμα.
Στην πραγματικότητα, είναι το λευκό του χαρτιού όπως και στα άλλα.
Κική, μου αρέσει το "βρείτε τις διαφορές", διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;! Και στους άλλους μου αρέσει κι άς τους πειράζω!
Κι εσύ 02 & 03, έ...;
Σταυροδρόμι,
"ταξίδι στη ζωή"... -πολύ ωραίο.
Πραγματικά, μου άρεσε ο τρόπος που το διάβασες...
Βαγγέλη, κι εγώ αυτό προτιμώ: Το 04.
Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τα χρώματα ή το στήσιμο, αλλά αν ήταν να βάλω ένα από τα 4 στον τοίχο, αυτό θα έβαζα.
Ξωτικό, γιατί δεν το περίμενες από τον Βαγγέλη δηλαδή...;
Και τί έχει το χρώμα των βράχων δηλαδή...;
εεε αφού με προκαλείς (με τέτοιο βραβείο )θα τολμήσω ...κι ο θεός βοηθός
http://www.youtube.com/watch?v=2H3Dqw4OvjU
κι επίσης θα πάρω το πρώτο (άμα προλάβω)
που είναι το πιο
γλυκούλι και το αφήσατε όλοι παραπονεμένο
Το τέσσερα! Προς το τέλος της μέρας ή και της ζωής και πιο κοντά στο ξημέρωμα της νέας μέρας ή τον ερχομό μιας καινούργιας ζωής..
Μου έλειψαν οι ζωγραφικές σου ιστορίες:)
@ξωτικό τι τραγούδι είναι αυτό ε;)))))
Καλή βδομάδα παιδιά!
Ξωτικό...
Ω!!! Τί κρίμα!! Χάσατε! Χάσατε!
Και είναι τόσο μαγευτική αυτή την εποχή η Λωρίδα της Γάζας!
(Η σωστή απάντηση στο email σας)
Σχετικά με το 01 που έμεινε παραπονεμένο, σύμφωνα με κάποιες απόψεις το πρώτο κάθε σειράς μπορεί να είναι και το καλύτερο αντικειμενικά. Ισως γιατί είναι το πιό αυθεντικό, ενώ τα υπόλοιπα περιστρέφονται γύρω από την ίδια ιδέα.
Margo, πιό κοντά στην αρχή μιάς καινούργιας ζωής, μου άρεσε αυτό...
Και οι "ζωγραφικές ιστορίες" μου άρεσαν...
Ευχαριστώ!
Kι εσύ βρε Μάργκο;;;
(καλά ντε μη μαλώνεις ...η εποχή το...σηκώνει)
Δεν ήρθε τίποτα στο email ξαναπροσπάθησε pleaaaase
Κι εγώ έτσι νομίζω για το πρώτο !!!!
A ρε Ηλιογράφε που μας άφησες μόνους.......
Ξωτικό, μόλις το έστειλα, έψαχνα στο you tube, πρέπει να ήρθε τώρα.
Πού είσαι ρε Ηλιογράφε;;;
είδες τι ωραία παρέα που είμαστε;
εσύ ρίχνεις το δόλωμα, βλέπε ζωγραφιές και μεις σε ψυχαναλύουμε και ψυχαναλυόμαστε...
πολύ μ΄αρέσει αυτό!!!!
αλλά τώρα θα ξαναπάω στις εικόνες σου μπας και μαντέψω το τραγούδι...
Ενθαρρύνομαι από τον προηγηθέντα διάλογο να προσθέσω , ότι ο συνδυασμός τών τοπίων φαντασίας με τον τίτλο Endless Story Series με παραπέμπει στην επίσης φανταστική The Neverending Story*, γραμμένη από τον Michael Ende (το επώνυμο, αυθεντικό) ;-))
*πρωτότυπος τίτλος: Die unendliche Geschichte
Μέσα σε μία μέρα συνέβησαν τόσα events γύρω από τέσσερις πίνακες;!
Και ενέπνευσαν τόσες ιστορίες φαντασίας και άλλες γέλιου στην προσπάθεια ερμηνείας του βαθύτερου νοήματος των ζευγών (σπάνια και ομάδες των τριών) των βράχων με τις αιχμηρές κορυφές που γράφουν μια ατέλειωτη και μόνο φαινομενικά επαναλαμβανόμενη ιστορία.
Διαφορετικοί, ασάλευτοι, σαν να κοιτάζουν τον ουρανό που αλλάζει χρώμα (χρωματίζοντας και τους ίδιους) και τον ατέλειωτο ορίζοντα, εκεί όπου δεν τελειώνουν οι βράχοι ποτέ.. endless! Καρέ καρέ 01,02,03,04...
Νυστάζω και θα ξαναπεράσω αύριο, είναι σκέτη πρόκληση (και αυτή είναι η επιτυχία του καλλιτέχνη) η εξεύρεση της αλήθειας γιατί .. "τέλος" δεν υπάρχει!
Logia, όχι απλώς ωραία, ωραιότατη!
Είναι απίστευτο το τί λέγεται εδώ μέσα!
Με το τραγούδι είχα κάνει λάθος, δεν είναι ο τίτλος αλλά κάποια έκφραση που επαναλαμβάνεται συνεχώς και μοιάζει να είναι ο τίτλος...
(Ψάχνοντας στο you tube και σε οτιδήποτε σχετικά με lyrics δεν προκύπτει τίποτα -και δεν θυμάμαι επίσης τίνος είναι...)
Λές να το κερδίσεις εσύ το ΣΚ στην Λωρίδα της Γάζας;;
Ντόντε, ευστοχότατος ως συνήθως!
Δεν την έχω δει την ταινία, αλλά πήρα μιά ιδέα.
Το επώνυμο, ακριβώς αυτό που έπρεπε...
Και με παρέπεμψε (εντελώς ασχέτως) στο τελευταίο Never Ending Tour του Bob Dylan...
Αστρια, τόσο πολλά events, και τόσο ωραία, και πολύ μου αρέσει όλη αυτή η ιστορία, και μάλλον πρέπει να πιάνω πινέλο συχνότερα!
"σαν να κοιτάζουν τον ουρανό που αλλάζει χρώμα (χρωματίζοντας και τους ίδιους)"
-Πολύ καλό αυτό, πάρα πολύ καλό...
Ευχαριστώ!
κοίτα να δείς που θα μου βγούνε όλοι πιο ρομαντικοί απο το ξωτικό.....πάει ρεζίλι έγινα...
πάντως κι εγώ για... τον καιρό μιλούσα τον..κακό μας απλώς...
και..να μην δείς την ταινία, πρώτα να διαβάσεις το βιβλίο ...υπέροχο !!!!
(να πάρεις τηλ στον σταθμό )
ωραία που περνάμε !!!!!
Κωνσταντίνε,τι φαντασία!Αυτό ζηλεύω στους δημιουργούς,όπως λέει κι η Εριφύλη.
Είμαι μεταξύ 2ου και 4ου,δλδ ή τους απαλότερους χρωματισμούς ή τους δυνατούς,σκληρούς.
Τελικά θα προτιμήσω το 2.
Καλό βράδυ!
Το "καρέ καρέ" εννοούσε, αλλά δεν βγήκε καλά στο κείμενο (πώς αλλοιώς να ήτανε λόγω περασμένης ώρας; :), μια συνέχεια από εικόνα σε εικόνα όπου το τέλος του ορίζοντα της μίας είναι η αρχή του ορίζοντα της άλλης.
Δηλαδή σαν εικόνες μιας ταινίας που η κάμερα φωτογραφίζει το τοπίο πετώντας από πάνω χωρίς μεγάλο ύψος, και προχωρά στο βάθος, όπου αναδύονται συνέχεια άλλοι βράχοι χωρίς τέλος.. endless:)
(Μπορεί ν' ακούγεται και ο ήχος από τους έλικες του αεροπλάνου:)
υγ. και έτσι οι βράχοι μεταφέρθηκαν σε οθόνη... εννοείται μπλογκικό σεντόνι..
Xotiko Romantico!!!
Μιά χαρά περνάμε, καλύτερα δεν γίνεται!
Ελένη, σ'ευχαριστώ.
Εχω κι εγώ μιά τέτοια τάση, ή στη μία πλευρά ή στην άλλη, αποφεύγοντας τα ενδιάμεσα...
Αστρια...
"...από εικόνα σε εικόνα όπου το τέλος του ορίζοντα της μίας είναι η αρχή του ορίζοντα της άλλης."
Δεν παίζεσαι...
Γενικά μιλώντας, με το που βλέπω νέο σχόλιο by Astria, ετοιμάζομαι: Ωπα! Θα με στείλει πάλι...!!
Οχι μόνο εδώ βεβαίως, παντού...
Και ο ήχος από τους έλικες του αεροπλάνου...!
Ευχαριστώ!
**Θα λείψω μερικές μέρες, όχι στην καρδιά του ήλιου όπως ο Ηλιογράφος, αλλά στην απέραντη άσφαλτο.
Χαιρετώ, προσωρινώς.
Καλά χιλιόμετρα στην καυτή άσφαλτο!
Τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές...Η τέταρτη, η πιο άγρια από τις 4 μ'αρέσει περισσότερο! Καλά ταξίδια στην άσφαλτο!
CrazyTourist1
Μου φαίνεται σαν σκηνικό από Ανταρκτική που μόνο η σκληρότητα (των βράχων) μπορεί και αντιστέκεται στο δριμύ ψύχος
Περιμένουμε φωτογραφίες και εμπνεύσεις απέραντων ασφαλτικών χιλιομέτρων:)
Telika eisai dark tipos kai de sou fainotane! Lampra!
Ακόμα λείπεις, ε! Ε τώρα φεύγουμε κι εμείς!! Καλο καλοκαίρι και καλά ταξίδια! Πολλά φιλιά!
CrazyTourist1
Ωωωω τι ωραια! Διακοπες διαρκειας!!! Καλο καλοκαιρι!!! :)))
ξ.
Εύχομαι οι διακοπές σου να είναι γεμάτες sea and sun, αααααααραξε! :)
Καλώς σας βρήκα!
...αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι και πολύς κόσμος εδώ...
Ηλιογράφε, οι τελευταίες μέρες εδώ ήταν γεμάτες από τα συγκλονιστικά επεισόδια ενός ανεξιχνίαστου χαρντγουερικού / σοφτγουερικού δράματος -που όμως μάλλον είχε happy end (ελπίζω δηλαδή...).
"...αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι και πολύς κόσμος εδώ..." : Παρκάρετε όπου σάς αρέσει ;-)
Ντόντε, είναι γεγονός ότι η πίκρα, η ερημιά και η μελαγχολία έχουν και τις θετικές πλευρές τους!
Δημοσίευση σχολίου